Ekaṃ samayaṃ sambahulā therā bhikkhū macchikāsaṇḍe viharanti ambāṭakavane. Atha kho citto gahapati yena therā bhikkhū tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā there bhikkhū abhivādetvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinno kho citto gahapati there bhikkhū etadavoca – "adhivāsentu me, bhante therā, svātanāya bhatta"nti.
Adhivāsesuṃ kho therā bhikkhū tuṇhībhāvena. Atha kho citto gahapati therānaṃ bhikkhūnaṃ adhivāsanaṃ viditvā uṭṭhāyāsanā there bhikkhū abhivādetvā padakkhiṇaṃ katvā pakkāmi. Atha kho therā bhikkhū tassā rattiyā accayena pubbaṇhasamayaṃ nivāsetvā pattacīvaramādāya yena cittassa gahapatissa nivesanaṃ tenupasaṅkamiṃsu, upasaṅkamitvā paññatte āsane nisīdiṃsu.

Pewnego razu liczni starsi mnisi w mieście Macchikasanda przebywali, w gaju Ambatakavana. Wówczas gospodarz Citta do starszych mnichów zbliżył się, zbliżywszy się, starszych mnichów pozdrowiwszy, z boku usiadł. Gospodarz Citta, który z boku usiadł, do starszych mnichów powiedział to: "Niech przyjmą moje zaproszenie, czcigodni starsi (mnisi), na jutrzejszy posiłek."
Starsi mnisi w milczeniu przyjęli zaproszenie. Wtedy gospodarz Citta o przyjęciu zaproszenia przez starszych mnichów dowiedziawszy się, podniósłszy się z siedzenia, starszych mnichów pozdrowiwszy, zwracając się (do nich) prawą stroną oddalił się. Wtedy starsi mnisi po upływie tej nocy, przed południem, ubrawszy się, wziąwszy miski i wierzchnie szaty, do domu gospodarza Citty przyszli, przyszedłszy na przygotowanych siedzeniach usiedli.

Atha kho citto gahapati yena therā bhikkhū tenupasaṅkami, upasaṅkamitvā there bhikkhū abhivādetvā ekamantaṃ nisīdi. Ekamantaṃ nisinno kho citto gahapati āyasmantaṃ theraṃ etadavoca – "yā imā, bhante thera, anekavihitā diṭṭhiyo loke uppajjanti – 'sassato lokoti vā, asassato lokoti vā, antavā lokoti vā, anantavā lokoti vā, taṃ jīvaṃ taṃ sarīranti vā, aññaṃ jīvaṃ aññaṃ sarīranti vā, hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, na hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, hoti ca na ca hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, neva hoti na na hoti tathāgato paraṃ maraṇā'ti vā. Yāni cimāni dvāsaṭṭhi diṭṭhigatāni brahmajāle bhaṇitāni, imā nu kho, bhante, diṭṭhiyo kismiṃ sati honti, kismiṃ asati na hontī"ti? Evaṃ vutte, āyasmā thero tuṇhī ahosi.

Wówczas gospodarz Citta do starszych mnichów zbliżył się, zbliżywszy się, starszych mnichów pozdrowiwszy, z boku usiadł. Gospodarz Citta, który z boku usiadł, do czcigodnych starszych (mnichów) powiedział to: "To są te, czcigodni starsi, rozmaite błędne poglądy, które na świecie rodzą się - 'świat jest wieczny' albo 'świat nie jest wieczny', 'świat jest skończony' albo 'świat nie jest skończony', 'ta dusza jest tym ciałem' albo 'czym innym jest dusza, czym innym jest ciało', 'Tathagata istnieje po śmierci' albo 'Tathagata nie istnieje po śmierci', 'Tathagata po śmierci istnieje i nie istnieje' albo 'Tathagata po śmierci ani istnieje i ani nie istnieje'. Te (poglądy) oraz inne sześćdziesiąt dwa błędne poglądy w Mowie Brahmajala są omówione. Te, czcigodni, błędne poglądy dzięki czemu powstają, dzięki czemu nie powstają?" Kiedy tak było powiedziane, czcigodni starsi (mnisi) milczeli.

Dutiyampi kho citto gahapati …pe… tatiyampi kho citto gahapati āyasmantaṃ theraṃ etadavoca – "yā imā, bhante thera, anekavihitā diṭṭhiyo loke uppajjanti – 'sassato lokoti vā, asassato lokoti vā, antavā lokoti vā, anantavā lokoti vā, taṃ jīvaṃ taṃ sarīranti vā, aññaṃ jīvaṃ aññaṃ sarīranti vā, hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, na hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, hoti ca na ca hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, neva hoti na na hoti tathāgato paraṃ maraṇā'ti vā. Yāni cimāni dvāsaṭṭhi diṭṭhigatāni brahmajāle bhaṇitāni, imā nu kho, bhante, diṭṭhiyo kismiṃ sati honti, kismiṃ asati na hontī"ti? Tatiyampi kho āyasmā thero tuṇhī ahosi.

Drugi raz gospodarz Citta …etc… trzeci raz gospodarz Citta do czcigodnych starszych (mnichów) powiedział to: "To są te, czcigodni starsi, rozmaite błędne poglądy, które na świecie rodzą się - 'świat jest wieczny' albo 'świat nie jest wieczny', 'świat jest skończony' albo 'świat nie jest skończony', 'ta dusza jest tym ciałem' albo 'czym innym jest dusza, czym innym jest ciało', 'Tathagata istnieje po śmierci' albo 'Tathagata nie istnieje po śmierci', 'Tathagata po śmierci istnieje i nie istnieje' albo 'Tathagata po śmierci ani istnieje i ani nie istnieje'. Te (poglądy) oraz inne sześćdziesiąt dwa błędne poglądy w Mowie Brahmajala są omówione. Te, czcigodni, błędne poglądy dzięki czemu powstają, dzięki czemu nie powstają?" Trzeci raz czcigodni starsi (mnisi) milczeli.

Tena kho pana samayena āyasmā isidatto tasmiṃ bhikkhusaṅghe sabbanavako hoti. Atha kho āyasmā isidatto āyasmantaṃ theraṃ etadavoca – "byākaromahaṃ, bhante thera, cittassa gahapatino etaṃ pañha"nti.
"Byākarohi tvaṃ, āvuso isidatta, cittassa gahapatino etaṃ pañha"nti.
"Evañhi tvaṃ, gahapati, pucchasi – 'yā imā, bhante thera, anekavihitā diṭṭhiyo loke uppajjanti – sassato lokoti vā …pe… imā nu kho, bhante, diṭṭhiyo kismiṃ sati honti, kismiṃ asati na hontī"ti?
"Evaṃ, bhante".

W owym czasie czcigodny Isidatta w tym zgromadzeniu mnichów był najmłodszy. Wtedy czcigodny Isidatta do czcigodnych starszych (mnichów) powiedział to: "Odpowiem ja, czcigodni starsi, na to pytanie gospodarza Citty."
"Odpowiedz ty, przyjacielu Isidatto, na to pytanie gospodarza Citty."
"Tak właśnie ty, gospodarzu, pytasz - "To są te, czcigodni starsi, rozmaite błędne poglądy, które na świecie rodzą się - 'świat jest wieczny' …etc… Te, czcigodni, błędne poglądy dzięki czemu powstają, dzięki czemu nie powstają?"
"Tak, panie."

"Yā imā, gahapati, anekavihitā diṭṭhiyo loke uppajjanti – 'sassato lokoti vā, asassato lokoti vā, antavā lokoti vā anantavā lokoti vā, taṃ jīvaṃ taṃ sarīranti vā, aññaṃ jīvaṃ aññaṃ sarīranti vā, hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, na hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, hoti ca na ca hoti tathāgato paraṃ maraṇāti vā, neva hoti na na hoti tathāgato paraṃ maraṇā'ti vā. Yāni cimāni dvāsaṭṭhi diṭṭhigatāni brahmajāle bhaṇitāni, imā kho, gahapati, diṭṭhiyo sakkāyadiṭṭhiyā sati honti, sakkāyadiṭṭhiyā asati na hontī"ti.

"To są te, gospodarzu, rozmaite błędne poglądy, które na świecie rodzą się - 'świat jest wieczny' albo 'świat nie jest wieczny', 'świat jest skończony' albo 'świat nie jest skończony', 'ta dusza jest tym ciałem' albo 'czym innym jest dusza, czym innym jest ciało', 'Tathagata istnieje po śmierci' albo 'Tathagata nie istnieje po śmierci', 'Tathagata po śmierci istnieje i nie istnieje' albo 'Tathagata po śmierci ani istnieje i ani nie istnieje'. Te (poglądy) oraz inne sześćdziesiąt dwa błędne poglądy w Mowie Brahmajala są omówione. Te, gospodarzu, błędne poglądy kiedy jest błędny pogląd na indywidualność, powstają, kiedy nie ma błędnego poglądu na indywidualność, nie powstają."

"Kathaṃ pana, bhante, sakkāyadiṭṭhi hotī"ti?
"Idha, gahapati, assutavā puthujjano ariyānaṃ adassāvī ariyadhammassa akovido ariyadhamme avinīto, sappurisānaṃ adassāvī sappurisadhammassa akovido sappurisadhamme avinīto rūpaṃ attato samanupassati, rūpavantaṃ vā attānaṃ, attani vā rūpaṃ, rūpasmiṃ vā attānaṃ, vedanaṃ attato samanupassati …pe… saññaṃ … saṅkhāre … viññāṇaṃ attato samanupassati, viññāṇavantaṃ vā attānaṃ, attani vā viññāṇaṃ, viññāṇasmiṃ vā attānaṃ. Evaṃ kho, gahapati, sakkāyadiṭṭhi hotī"ti.

"Ale jak, panie, powstaje błędny pogląd na indywidualność?"
"W tym świecie, gospodarzu, niewykształcony prosty człowiek, który nie spotyka szlachetnych, nieznający Dhammy szlachetnych, niewykształcony w Dhammie szlachetnych, który nie spotyka dobrych ludzi, nieznający Dhammy dobrych ludzi, niewykształcony w Dhammie dobrych ludzi, formę jako siebie postrzega, albo siebie mającego formę, albo w sobie formę, albo w formie siebie, uczucie jako siebie postrzega …etc… postrzeżenie … kammiczne formacje … świadomość jako siebie postrzega, albo siebie mającego świadomość, albo w sobie świadomość, albo w świadomości siebie. Tak, gospodarzu powstaje błędny pogląd na indywidualność."

"Kathaṃ pana, bhante, sakkāyadiṭṭhi na hotī"ti?
"Idha, gahapati, sutavā ariyasāvako ariyānaṃ dassāvī ariyadhammassa kovido ariyadhamme suvinīto sappurisānaṃ dassāvī sappurisadhammassa kovido sappurisadhamme suvinīto na rūpaṃ attato samanupassati, na rūpavantaṃ vā attānaṃ, na attani vā rūpaṃ, na rūpasmiṃ vā attānaṃ, na vedanaṃ … na saññaṃ … na saṅkhāre … na viññāṇaṃ attato samanupassati, na viññāṇavantaṃ vā attānaṃ, na attani vā viññāṇaṃ, na viññāṇasmiṃ vā attānaṃ. Evaṃ kho, gahapati, sakkāyadiṭṭhi na hotī"ti.

"Ale jak, panie, nie powstaje błędny pogląd na indywidualność?"
"W tym świecie, gospodarzu, wykształcony szlachetny uczeń, który spotyka szlachetnych, znający Dhammę szlachetnych, wykształcony w Dhammie szlachetnych, który spotyka dobrych ludzi, znający Dhammę dobrych ludzi, wykształcony w Dhammie dobrych ludzi, formę jako siebie nie postrzega, ani siebie mającego formę, ani w sobie formę, ani w formie siebie, uczucie jako siebie nie postrzega … postrzeżenie … kammiczne formacje … świadomość jako siebie nie postrzega, ani siebie mającego świadomość, ani w sobie świadomość, ani w świadomości siebie. Tak, gospodarzu nie powstaje błędny pogląd na indywidualność."

"Kuto, bhante, ayyo isidatto āgacchatī"ti?
"Avantiyā kho, gahapati, āgacchāmī"ti.
"Atthi, bhante, avantiyā isidatto nāma kulaputto amhākaṃ adiṭṭhasahāyo pabbajito. Diṭṭho so āyasmatā"ti?
"Evaṃ, gahapatī"ti.
"Kahaṃ nu kho so, bhante, āyasmā etarahi viharatī"ti?
Evaṃ vutte, āyasmā isidatto tuṇhī ahosi.
"Ayyo no, bhante, isidatto"ti?
"Evaṃ, gahapatī'ti.
"Abhiramatu, bhante, ayyo isidatto macchikāsaṇḍe ramaṇīyaṃ ambāṭakavanaṃ. Ahaṃ ayyassa isidattassa ussukkaṃ karissāmi cīvarapiṇḍapātasenāsanagilānappaccayabhesajja- parikkhārāna"nti.
"Kalyāṇaṃ vuccati, gahapatī"ti.

"Skąd, panie, mistrz Isidatta pochodzi?"
"Z (królestwa) Avanti, gospodarzu, pochodzę."
"Jest, panie, w Avanti młody człowiek z dobrej rodziny o imieniu Isidatta, nasz przyjaciel, którego nie widzieliśmy osobiście, wędrowny mnich. Czy był on widziany przez czcigodnego?"
"Tak, gospodarzu."
"Gdzie ten, panie, czcigodny teraz mieszka?"
Kiedy tak było powiedziane, czcigodny Isidatta milczał.
"Czy mistrzem, panie, jest Isidatta?"
"Tak, gospodarzu."
"Niech znajduje przyjemność, panie, mistrz Isidatta w mieście Macchikasanda, w przyjemnym gaju Ambatakavana. Ja będę gorliwie wspomagał mistrza Isidattę żółtymi szatami, jałmużną, miejscem do spania, lekami i wyposażeniem potrzebnym podczas choroby."
"Brzmi zachęcająco, gospodarzu."

Atha kho citto gahapati āyasmato isidattassa bhāsitaṃ abhinanditvā anumoditvā there bhikkhū paṇītena khādanīyena bhojanīyena sahatthā santappesi sampavāresi. Atha kho therā bhikkhū bhuttāvino onītapattapāṇino uṭṭhāyāsanā pakkamiṃsu. Atha kho āyasmā thero āyasmantaṃ isidattaṃ etadavoca – "sādhu kho taṃ, āvuso isidatta, eso pañho paṭibhāsi. Neso pañho maṃ paṭibhāsi. Tenahāvuso isidatta, yadā aññathāpi evarūpo pañho āgaccheyya, taññevettha paṭibhāseyyā"ti. Atha kho āyasmā isidatto senāsanaṃ saṃsāmetvā pattacīvaramādāya macchikāsaṇḍamhā pakkāmi. Yaṃ macchikāsaṇḍamhā pakkāmi, tathā pakkantova ahosi, na puna paccāgacchīti.

Wówczas gospodarz Citta czcigodnego Isidatty mową uradował się, zadowolił się, starszych mnichów smacznym jedzeniem, delikatnym jedzeniem osobiście zadowolił, (osobiście ich) obsłużył. Wtedy starsi mnisi, najedzeni, trzymając w dłoniach miski, podniósłszy się z siedzeń odeszli. Wtedy (pewien) czcigodny starszy mnich do czcigodnego Isidatty powiedział to: "Dobrze, przyjacielu Isidatto, że odpowiedziałeś na to pytanie. Ja na to pytanie nie odpowiedziałbym. Dlatego, przyjacielu Isidatto, zawsze kiedy podobne pytanie pojawi się, ty na nie powinieneś odpowiadać." Wtedy czcigodny Isidatta wygładziwszy miejsce siedzenia, miskę i żółtą szatę wziąwszy, z miasta Macchikasanda odszedł. Kiedy z miasta Macchikasanda odszedł, nigdy więcej do niego już nie wrócił.