Sāvatthinidānaṃ. Atha kho aññataro bhikkhu yena bhagavā tenupasaṅkami …pe… ekamantaṃ nisinno kho so bhikkhu bhagavantaṃ etadavoca – "amukasmiṃ, bhante, vihāre aññataro bhikkhu navo appaññāto ābādhiko dukkhito bāḷhagilāno. Sādhu, bhante, bhagavā yena so bhikkhu tenupasaṅkamatu anukampaṃ upādāyā"ti.

W Savatthi. Wtedy pewien mnich do Błogosławionego zbliżył się …etc… Ten mnich, który z boku usiadł, do Błogosławionego powiedział to: "W naszym, Panie, klasztorze pewien mnich nowicjusz, mało znany, dotknięty jest chorobą, cierpiący, bardzo chory. Proszę, Panie, niech Błogosławiony do tego mnicha przyjdzie, współczucie okazawszy."

Atha kho bhagavā navavādañca sutvā gilānavādañca, "appaññāto bhikkhū"ti iti viditvā yena so bhikkhu tenupasaṅkami. Addasā kho so bhikkhu bhagavantaṃ dūratova āgacchantaṃ. Disvāna mañcake samadhosi. Atha kho bhagavā taṃ bhikkhuṃ etadavoca – "alaṃ, bhikkhu, mā tvaṃ mañcake samadhosi. Santimāni āsanāni paññattāni, tatthāhaṃ nisīdissāmī"ti. Nisīdi bhagavā paññatte āsane. Nisajja kho bhagavā taṃ bhikkhuṃ etadavoca – "kacci te, bhikkhu, khamanīyaṃ, kacci yāpanīyaṃ, kacci dukkhā vedanā paṭikkamanti no abhikkamanti, paṭikkamosānaṃ paññāyati no abhikkamo"ti?
"Na me, bhante, khamanīyaṃ, na yāpanīyaṃ, bāḷhā me dukkhā vedanā abhikkamanti no paṭikkamanti, abhikkamosānaṃ paññāyati no paṭikkamo"ti.

Wtedy Błogosławiony słowo nowicjusz usłyszawszy i słowo chory, dowiedziawszy się, że (jest to) "mało znany mnich", do tego mnicha przyszedł. Zobaczył ten mnich Błogosławionego, który z daleka przyszedł. Ujrzawszy (go) na łóżku poruszył się. Wtedy Błogosławiony do tego mnicha powiedział to: "Dosyć, mnichu, ty nie ruszaj się na łóżku. Są te miejsca do siedzenia przygotowane, tam ja usiądę." Błogosławiony usiadł na przygotowanym miejscu. Usiadłszy, Błogosławiony do tego mnicha powiedział to: "Czy ty, mnichu, jesteś nie tracącym ducha, czy jesteś trzymającym się życia, czy bolesne uczucia ustępują, nie zwiększają się, (ich) ustępowanie i zatrzymywanie, nie zwiększanie, jest obserwowane?"
"Nie jestem, Panie, nie tracącym ducha, nie jestem trzymającym się życia, moje bardzo bolesne uczucia nie ustępują, zwiększają się, (ich) zwiększanie, nie ustępowanie, jest obserwowane."

"Kacci te, bhikkhu, na kiñci kukkuccaṃ, na koci vippaṭisāro"ti?
"Taggha me, bhante, anappakaṃ kukkuccaṃ, anappako vippaṭisāro"ti.

"Czy ty, mnichu, nie masz jakiejś skruchy, nie masz jakiegoś żalu?"
"Naprawdę, Panie, mam wiele skruchy, wiele żalu."

"Kacci pana taṃ, bhikkhu, attā sīlato upavadatī"ti?
"Na kho maṃ, bhante, attā sīlato upavadatī"ti.

"Ale czy ty jesteś, mnichu, zarzucającym sobie (coś) względem moralności?"
"Nie jestem, Panie, zarzucającym sobie (coś) względem moralności."

"No ce kira te, bhikkhu, attā sīlato upavadati, atha kiñca te kukkuccaṃ ko ca vippaṭisāro"ti?
"Na khvāhaṃ, bhante, sīlavisuddhatthaṃ bhagavatā dhammaṃ desitaṃ ājānāmī"ti.

"Jeśli naprawdę nie jesteś ty, mnichu, zarzucającym sobie (coś) względem moralności, dlaczego masz jakąś skruchę i jakiś żal?"
"Naprawdę ja, Panie, nie ze względu na oczyszczenie moralności głoszoną przez Błogosławionego Dhammę poznaję."

"No ce kira tvaṃ, bhikkhu, sīlavisuddhatthaṃ mayā dhammaṃ desitaṃ ājānāsi, atha kimatthaṃ carahi tvaṃ, bhikkhu, mayā dhammaṃ desitaṃ ājānāsī"ti?
"Rāgavirāgatthaṃ khvāhaṃ, bhante, bhagavatā dhammaṃ desitaṃ ājānāmī"ti.

"Jeśli naprawdę ty, mnichu, nie ze względu na oczyszczenie moralności głoszoną przeze mnie Dhammę poznajesz, wtedy w jakim celu teraz ty, mnichu, głoszoną przez mnie Dhammę poznajesz?"
"Ze względu na zanik pożądania naprawdę ja, Panie, głoszoną przez Błogosławionego Dhammę poznaję."

"Sādhu sādhu, bhikkhu! Sādhu kho tvaṃ, bhikkhu, rāgavirāgatthaṃ mayā dhammaṃ desitaṃ ājānāsi. Rāgavirāgattho hi, bhikkhu, mayā dhammo desito. Taṃ kiṃ maññasi bhikkhu, cakkhu niccaṃ vā aniccaṃ vā"ti?
"Aniccaṃ, bhante".
"Yaṃ …pe… sotaṃ … ghānaṃ … jivhā … kāyo … mano nicco vā anicco vā"ti?
"Anicco, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vā taṃ sukhaṃ vā"ti?
"Dukkhaṃ, bhante".
"Yaṃ panāniccaṃ dukkhaṃ vipariṇāmadhammaṃ, kallaṃ nu taṃ samanupassituṃ – 'etaṃ mama, esohamasmi, eso me attā'"ti?
"No hetaṃ, bhante".

"Dobrze, dobrze, mnichu! Dobrze, że ty, mnichu, ze względu na zanik pożądania głoszoną przeze mnie Dhammę poznajesz. Naprawdę, ze względu na zanik pożądania, Dhamma przeze mnie była wygłoszona. Co o tym myślisz, mnichu, oko jest trwałe czy nietrwałe?"
"Nietrwałe, Panie."
"To, co …etc… ucho … nos … język … ciało … umysł jest trwały czy nietrwały?"
"Nietrwały, Panie."
"A to, co jest nietrwałe cierpieniem jest czy szczęściem?"
"Cierpieniem, Panie."
"A to, co jest nietrwałe, jest cierpieniem, jest przedmiotem zmian, czy jest właściwe (tak) to widzieć - 'to jest moje, to ja jestem, to jest moje ja?'"
"Z pewnością nie, Panie."

"Evaṃ passaṃ, bhikkhu, sutavā ariyasāvako cakkhusmimpi nibbindati, sotasmimpi nibbindati …pe… manasmimpi nibbindati. Nibbindaṃ virajjati, virāgā vimuccati, vimuttasmiṃ vimuttamiti ñāṇaṃ hoti. 'Khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā'ti pajānātī"ti.

"Tak widząc, mnichu, pouczony szlachetny uczeń znużony jest okiem, znużony jest uchem …etc… znużony jest umysłem. Będąc znużonym okazuje brak zainteresowania (pragnieniami), przez nieobecność pragnień jest wyzwolony, w wyzwolonym zaś jest wiedza o wyzwoleniu. Rozumie on - 'wyczerpane są narodziny, wypełnione jest szlachetne życie, zrobione jest to, co powinno być zrobione, niczego innego nie ma więc w tym życiu.'"

Idamavoca bhagavā. Attamano so bhikkhu bhagavato bhāsitaṃ abhinandi. Imasmiñca pana veyyākaraṇasmiṃ bhaññamāne tassa bhikkhuno virajaṃ vītamalaṃ dhammacakkhuṃ udapādi – "yaṃ kiñci samudayadhammaṃ, sabbaṃ taṃ nirodhadhamma"nti.

Powiedział to Błogosławiony. Zachwycony tamten mnich w mowie Błogosławionego znalazł przyjemność. Tak więc dzięki temu wyjaśnieniu, które zostało wygłoszone, tamtego mnicha czysty, wolny od skalania wgląd w Dhammę powstał - "Cokolwiek jest przedmiotem powstania, wszystko to jest przedmiotem zniszczenia."