Sāvatthiyaṃ viharati. Atha kho bhagavā parittaṃ nakhasikhāyaṃ paṃsuṃ āropetvā bhikkhū āmantesi – "taṃ kiṃ maññatha bhikkhave, katamaṃ nu kho bahutaraṃ, yo vāyaṃ mayā paritto nakhasikhāyaṃ paṃsu āropito ayaṃ vā mahāpathavī"ti?
"Etadeva, bhante, bahutaraṃ yadidaṃ mahāpathavī. Appamattakoyaṃ bhagavatā paritto nakhasikhāyaṃ paṃsu āropito. Saṅkhampi na upeti upanidhimpi na upeti kalabhāgampi na upeti mahāpathaviṃ upanidhāya bhagavatā paritto nakhasikhāyaṃ paṃsu āropito"ti.
"Evameva kho, bhikkhave, appakā te sattā ye manussesu paccājāyanti, atha kho eteyeva bahutarā sattā ye aññatra manussehi paccājāyanti. Tasmātiha, bhikkhave, evaṃ sikkhitabbaṃ – 'appamattā viharissāmā'ti. Evañhi vo, bhikkhave, sikkhitabba"nti.

W Savatthi przebywał. Wtedy Błogosławiony czubkiem paznokcia trochę pyłu zgarnąwszy do mnichów zwrócił się: "Co o tym, myślicie, mnisi, czego jest więcej, czy przeze mnie czubkiem paznokcia trochę tego pyłu zebranego, czy tamtego (pyłu) na ziemi?"
"Tamtego właśnie, Panie, jest więcej, a mianowicie - (pyłu) na ziemi. Odrobiną jest przez Błogosławionego czubkiem paznokcia trochę tego pyłu zebranego. Nawet nie liczy się, nawet nie ma porównania, nawet nie jest ułamkiem, w porównaniu z (pyłem) na ziemi, przez Błogosławionego czubkiem paznokcia ta odrobina pyłu zebrana."
"Właśnie tak, mnisi, niewiele jest tych istot, które wśród ludzi odradzają się, natomiast o wiele więcej jest tych istot, które w innych miejscach poza sferą ludzi odradzają się. Dlatego w tym świecie, mnisi, tak powinno być praktykowane - 'Będziemy żyli uważni'. Tak naprawdę, mnisi, powinniście praktykować."