_AN.05.180

Gavesī Sutta

Mowa o Gavesī

Tłumaczenie: Piotr Kucharski

alternatywne tłumaczenie:

Jednego razu Błogosławiony, wraz z dużym zgromadzeniem bhikkhów, wybrał się na wędrówkę do Kosalan. Podążając tak długą ścieżką, Błogosławiony zobaczył w pewnym miejscu duży gaj drzew Sāla¹. Zobaczywszy to, zszedł ze ściezki i zbliżył się do gaju drzew Sāla. Zbliżywszy się do niego i zapuściwszy się w nim, doszedłwszy do pewnego miejsca uśmiechnął się.

Wtedy do czcigodnego Ānandy przyszła ta myśl — “Jaka jest przyczyna, co jest warunkiem tego, że Tathāgata się uśmiechnął? Nie bez powodu Tathāgata się uśmiecha.” Wtedy czcigodny Ānanda powiedział tak do Błogosławionego — “Bhante, jaka jest przyczyna, co jest warunkiem tego, że Błogosławiony się uśmiechnął? Nie bez powodu Tathāgata się uśmiecha.”

“Ānando, w przeszłości tym miejscu było miasto: kwitnące, bogate, pełne i zatłoczone ludźmi. Wspierany w tym mieście żył Kassapa, błogosławiony, godny, właściwie przebudzony. Był tam też upāsaka Kassapy błogosławionego, godnego, właściwie przebudzonego, który nazywał się Gavesī², niekompletny w sile moralnej. Ale z powodu Gavesīego było pięciuset ludzi, którzy zainspirowani ogłosili, że są upāsakami, jednak też byli niekompletni w sile moralnej. Ānando, wtedy do upāsaki Gavesīego przyszła ta myśl — ” (…)