_Uda.75

Cunda Sutta

Cunda

Tłumaczenie: Varapanyo

alternatywne tłumaczenie:

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany podróżując pomiędzy Mallami razem z dużym Zgromadzeniem mnichów, dotarł do Pava. I Zrealizowany zatrzymał się w Pava w gaju mango kowala Cundy. Kowal Cunda usłyszał: „Mówi się, że Zrealizowany podróżując pomiędzy Mallami razem z dużym Zgromadzeniem mnichów, dotarł do Pava. I Zrealizowany zatrzymał się w Pava w moim gaju mango”. Wtedy Cunda podszedł do Zrealizowanego, pokłonił mu się i usiadł z boku, i Zrealizowany poinstruował, pobudził, zainspirował i zadowolił go mową o Dhammie. Wtedy kowal Cunda będąc tak poinstruowany, pobudzony, zainspirowany i zadowolony przez Zrealizowanego mową o Dhammie, powiedział do Zrealizowanego: „Czcigodny panie, proszę zgódź się na to, że zaopatrzę Zrealizowanego razem ze Zgromadzeniem mnichów w jutrzejszy posiłek”. Zrealizowany wyraził zgodę w milczeniu. Wtedy, widząc, że Zrealizowany się zgodził, kowal Cunda wstał ze swojego miejsca, pokłonił się Zrealizowanemu i trzymając go po swej prawej stronie, odszedł. Kiedy skończyła się noc, kowal Cunda przygotował w swym mieszkaniu wybór solidnego i delikatnego jedzenia włączając w to sukaramaddavę, i oznajmił Zrealizowanemu czas: „Jest już czas, posiłek jest gotowy”. Wtedy Zrealizowany, o poranku, założywszy szatę i zabrawszy swą miskę i płaszcz, razem ze Zgromadzeniem mnichów udał się do mieszkania kowala Cundy. Po przyjściu usiadł na przygotowanym siedzeniu i rzekł do kowala Cudny: „Podaj mi Cundo sukaramaddavę, którą przygotowałeś, a Zgromadzeniu mnichów podaj inne jedzenie”. „Tak jest, czcigodny panie”, odpowiedział kowal Cunda i podał Zrealizowanemu sukaramaddavę, a Zgromadzeniu mnichów inny rodzaj przygotowanego jedzenia. Wtedy Zrealizowany rzekł do kowala Cundy: „Zakop naczynie z pozostałością sukaramaddavy, Cundo, gdyż nie widzę w tym świecie z jego bogami, marami i brahmami, w tej generacji z ich pustelnikami i braminami, ich książętami i ludźmi nikogo kto mógłby zjeść i w pełni strawić to, oprócz Tathagaty”. „Tak jest, czcigodny panie”, odpowiedział kowal Cunda i zakopał naczynie z pozostałością sukaramaddavy. Wtedy powrócił do Zrealizowanego, pokłonił mu się i usiadł z boku. Gdy tak siedział, Zrealizowany poinstruował, pobudził, zainspirował i zadowolił go mową o Dhammie. Wtedy wstał z miejsca i odszedł. Wtedy, po tym jak Zrealizowany zjadł posiłek kowala Cundy, poważna choroba powstała u niego, dyzenteria stowarzyszona z upływem krwi i straszne i śmiertelne bóle. Bóle te Zrealizowany wytrzymywał uważny i jasno postrzegający, bez narzekania. Wtedy Zrealizowany rzekł do czcigodnego Anandy: „Chodź Anando, pójdziemy do Kusinara.

Po zjedzeniu posiłku kowala Cundy,
Tak usłyszałem,
Mądry popadł w chorobę
Straszną, która kończy się śmiercią.

Kiedy zjadł sukaramaddavę
Straszna choroba powstała u Nauczyciela.
Wtedy, będąc oczyszczonym z niej Zrealizowany oznajmił:
Pójdziemy do miasta Kusinara.

Wtedy Zrealizowany zszedł z drogi, udał się do korzenia drzewa i rzekł do czcigodnego Anandy: „Chodź Anando, złóż moją szatę poczwórnie i przygotuj siedzenie. Jestem zmęczony i pragnę usiąść”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedział czcigodny Ananda Zrealizowanemu i złożywszy szatę poczwórnie, przygotował siedzenie i Zrealizowany usiadł. Siedząc tam Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Anandy: „Chodź Anando, przynieś mi trochę wody, jestem spragniony, Anando i chcę się napić”. Po tym czcigodny Ananda odpowiedział Zrealizowanemu: „Właśnie teraz, czcigodny panie, aż pięćset wozów przejechało tędy i płytka woda wzburzyła się przez koła i jest zabłocona. Ale jest tu blisko rzeka Kukuttha, z przejrzystą, przyjemną, zimną, czystą wodą, łatwo dostępna i pięknie usytuowana. Tam Zrealizowany może napić się wody i odświeżyć ciało”. Wtedy drugi raz i trzeci raz Zrealizowany odezwał się do czcigodnego Anandy: „Chodź Anando, przynieś mi trochę wody, jestem spragniony, Anando i chcę się napić”. „Tak jest, czcigodny panie”, odpowiedział czcigodny Ananda i zabrawszy miskę udał się do strumienia. Wtedy, gdy czcigodny Ananda się zbliżał, płytka woda, wzburzona kołami i zabłocona, popłynęła czysta, przeźroczysta i niezabłocona. Wtedy czcigodny Ananda pomyślał: „To rzeczywiście wspaniałe, to rzeczywiście cudowne, jak wielką nadnaturalną potencję i moc ma Tathagata! Ten strumień z płytką, wzburzoną przez koła i zabłoconą wodą teraz płynie czysty, przeźroczysty i niezabłocony”. I zabierając trochę wody do miski podszedł do Zrealizowanego i powiedział: „To rzeczywiście wspaniałe, to rzeczywiście cudowne, jak wielką nadnaturalną potencję i moc ma Tathagata! Ten strumień z płytką wodą wzburzoną przez koła i zabłoconą teraz płynie czysty, przeźroczysty i niezabłocony. Napij się wody, o Zrealizowany. Napij się wody, o Pomyślny”. I Zrealizowany napił się wody. Wtedy Zrealizowany razem z dużym Zgromadzeniem mnichów poszedł do rzeki Kukuttha i wkroczył do wody, okąpał się i napił. Po wyjściu z wody, poszedł do gaju mango i rzekł do czcigodnego Cundaki: „Chodź Cundako, złóż moją szatę poczwórnie i przygotuj posłanie. Jestem zmęczony i chcę się położyć”. „Tak, czcigodny panie”, odpowiedział czcigodny Cundaka i po poczwórnym złożeniu szaty, przygotował posłanie. I Zrealizowany położył się na swym prawym boku w pozycji wypoczywającego lwa, położywszy jedną stopę na drugą, uważny i jasno pojmujący, determinując czas wstania. I czcigodny Cundaka usiadł przed Zrealizowanym.

Budda przyszedł do rzeki Kukuttha,
Z czystą, przyjemną, przeźroczystą wodą.
Nauczyciel zanurzył swe zmęczone ciało,
Tathagata, nieprzewyższony w świecie.

Okąpawszy się, napiwszy, po wyjściu,
Honorowany Nauczyciel wśród grupy mnichów,
Czołowy Nauczyciel, Pan tutaj i teraz,
Wielki mędrzec, udał się do gaju mango.

Do mnicha o imieniu Cundaka powiedział:
„Przygotuj moją szatę poczwórnie złożoną”.
Poinstruowany przez Opanowanego
Cunda szybko położył poczwórnie złożoną szatę.
Nauczyciel płożył swe zmęczone ciało
A Cunda usiadł przed nim.

Wtedy Zrealizowany powiedział do czcigodnego Anandy: „Może się zdarzyć, że ktoś spowoduje wyrzuty sumienia u kowala Cundy, mówiąc: 'To strata dla ciebie, przyjacielu Cunda, to wielka strata dla ciebie, że Tathagata osiągnął finałowe wygaszenie po tym jak otrzymał ostatni posiłek od ciebie'. Te wyrzuty sumienia u kowala Cundy powinny być usunięte w ten sposób: 'To zysk dla ciebie, przyjacielu Cudna, to wielki zysk dla ciebie, że Tathagata osiągnął finałowe wygaszenie po tym jak otrzymał ostatni posiłek od ciebie. Twarzą w twarz słyszałem to od Zrealizowanego. Twarzą w twarz tego się nauczyłem: - Te dwa podarunki jedzenia są równego owocu, równego rezultatu, znacznie większego owocu i korzyści niż inne podarunki jedzenia. Jakie dwa? Podarunek jedzenia które Tathagata zje zaraz przed osiągnięciem pełnego przebudzenia, i podarunek jedzenia jakie Tathagata zje przed zrealizowaniem pełnego wygaszenia bez pozostałości. Te dwa podarunki jedzenia są równego owocu, równego rezultatu, znacznie większego owocu i korzyści niż inne podarunki jedzenia -. Czyn został podjęty przez godnego kowala Cundę, sprzyjający długiemu życiu, pięknu, szczęściu, niebu, sławie, i supremacji'. W ten sposób wyrzuty sumienia kowala Cundy powinny być usunięte”. Wtedy, rozumiejąc tego znaczenie, Zrealizowany wygłosił przy tej okazji taką inspirującą wypowiedź:

Zasługi rosną dla tego kto daje;
Nie powstaje wrogość przeciwko temu kto wstrzemięźliwy;
Obeznany porzuca złe czyny;
Z namiętnością, nienawiścią i złudzeniem wyczerpanymi,
Osiąga wyzwolenie, finałowe wygaszenie.