_Uda.43

Suppabuddhakuṭṭhi Sutta

Suppabuddha

Tłumaczenie: Varapanyo

alternatywne tłumaczenie:

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał w Rajagaha w Bambusowym Lesie w Sanktuarium Wiewiórek. Tego czasu był w Rajagaha trędowaty nazywany Suppabuddha, biedny, żałosny, człowiek nędzarz. Przy pewnej okazji Zrealizowany siedział nauczając Dhammy otoczony przez licznych ludzi. Trędowaty Suppabuddha zobaczył z oddali tą liczną grupę ludzi zebranych razem i widząc ją pomyślał: „Z pewnością jest tam rozdawane jedzenie. Załóżmy, że się zbliżę do tej licznej grupy ludzi: być może również otrzymam jedzenie”. I tak, żebrak Suppabuddha podszedł do tej licznej grupy ludzi i zobaczył Zrealizowanego siedzącego i nauczającego Dhammy otoczonego przez wielu ludzi. Widząc to pomyślał: „Nie rozdaje się tu jedzenia. To pustelnik Gotama naucza Dhammy. Załóżmy, że posłucham Dhammy”. Wtedy Zrealizowany, wglądając się w umysły ludzi w tym zgromadzeniu, rozważył: „Kto jest tutaj zdolny by zrozumieć Dhammę?” Wtedy Zrealizowany zobaczył żebraka Suppabuddhę siedzącego pośród grupy ludzi, i widząc go, pomyślał: „Ten tu jest zdolny by zrozumieć Dhammę”. I dla żebraka Suppabuddhy dał progresywną mowę, to jest mowę o szczodrości, o cnotach, o niebie; ukazał rozczarowanie, degradację i zepsucie w zmysłowych przyjemnościach i korzyści wyrzeczenia. Kiedy Zrealizowany zobaczył, że umysł trędowatego Suppabuddhy jest gotowy, plastyczny, wolny od przeszkód, wzniosły i oczyszczony, wygłosił nauczanie Dhammy specyficzne dla Buddów: cierpienie, powstanie, wstrzymanie i ścieżkę. I tak jak czysty materiał bez plam prawidłowo zaabsorbowałby farbę, tak też u trędowatego Suppabuddhy, tak jak tam siedział, pojawiło się niesplamione, nieskalane oko Dhammy: "Cokolwiek jest podmiotem powstawania, jest podmiotem zaniku".

Wtedy trędowaty Suppabuddha po zobaczeniu Dhammy, poznaniu Dhammy, zanurzeniu się w Dhammie, przekroczył wątpliwości, stał się wolny od niepewności, osiągnął pełne przekonanie, i stał się niezależny od innych w przekazie Nauczyciela - wstał z miejsca i podszedł do Zrealizowanego. „To cudowne, czcigodny panie! To wspaniałe, cudowny panie! Dhamma została wyjaśniona na wiele sposobów przez mistrza Gotamę, tak jakby ustawił on właściwie to co zostało przewrócone, odsłaniając ukryte, pokazując drogę temu kto zagubiony, trzymając lampę w ciemności dla tych ze wzrokiem by zobaczyli formy. Biorę schronienie u mistrza Gotamy jak i w Dhammie i Zgromadzeniu. Od dziś niech mistrz Gotama zapamięta mnie jako wyznawcę, którzy udał się do niego po życiowe schronienie". W wyniku tego, trędowaty Suppabuddha, po byciu poinstruowanym, pobudzonym, zainspirowanym i zadowolonym przez Zrealizowanego mową Dhammy, będąc ucieszony i doceniając to co Zrealizowany powiedział, wstał ze swego miejsca, pokłonił się Zrealizowanemu i trzymając go po swej prawej stronie, odszedł. I teraz wydarzyło się, że krowa z młodym cielęciem zaatakowała trędowatego Suppabuddhę i zabiła go.

Liczni mnisi podeszli do Zrealizowanego, pokłonili mu się i powiedzieli: „Czcigodny panie, trędowaty Suppabuddha, który został poinstruowany, pobudzony, zainspirowany i zadowolony przez Zrealizowanego mową Dhammy, umarł. Jakie jest jego przeznaczenie, jakie przyszłe narodziny?” „Trędowaty Suppabuddha, mnisi, był mądry. Praktykował zgodnie z Dhammą i nie kłopotał mnie interpretacjami Dhammy. Suppabuddha, mnisi, przez zniszczenie trzech niższych pęt, jest wchodzącym w strumień, nie narażonym na upadek, pewnie wiedzionym ku przebudzeniu”. Kiedy to zostało powiedziane, pewien mnich spytał Zrealizowanego: „Czcigodny panie, jaka jest przyczyna, jaki powód, że trędowaty Suppabuddha był biednym, żałosnym, człowiekiem nędzarzem?” ”Uprzednio, mnisi, żebrak Suppabudha był synem bogatego kupca w tym samym Rajagaha. Podczas gdy udawał się do ogrodu przyjemności, zobaczył milczącego Buddę Tagarasikhi, wkraczającego do miasta na żebraczy obchód i widząc go pomyślał: 'Kim jest ten wędrowny trędowaty' i po splunięciu na niego i odwróceniu się do niego swą lewą stroną, odszedł. Przez dojrzenie tego działania cierpiał w piekle wiele lat, wiele setek lat, wiele tysięcy lat, wiele setek tysięcy lat. I przez pozostałość rezultatu tego czynu, stał się biednym, żałosnym, człowiekiem nędzarzem w tymże Rajagaha. Ale spotkawszy się z Dhammą i Dyscypliną ogłaszaną przez Tathagatę, uzyskał wiarę, cnotę, uczoność, wyrzeczenie i zrozumienie. I tak po rozpadzie ciała, po śmierci, pojawił się w szczęśliwej destynacji, w niebiańskim świecie, w towarzystwie bogów z nieba Tusita. Tam przewyższa innych bogów pięknem i splendorem”. Wtedy, rozumiejąc tego znaczenie, Zrealizowany wygłosił przy tej okazji taką inspirującą wypowiedź:

Jak człowiek z dobrym wzrokiem, w podróży
Starałby się unikać niebezpiecznych miejsc,
Tak też mądry człowiek żyjący w świecie
Powinien unikać czynów przewiny.