_Uda.10

Bāhiya Sutta

Bahiya

Tłumaczenie: Varapanyo

alternatywne tłumaczenie: Kowalewski

Tak usłyszałem. Przy pewnej okazji Zrealizowany mieszkał blisko Savatthi w Gaju Jeta w klasztorze Anathapindiki. Tego czasu, Bahiya, Odziany w Korę mieszkał na nadbrzeżu w Supparaka. Był on szanowany, czczony, honorowany, uznawany, składano mu hołd, i był tym który osiągał rekwizyty szat, jedzenia, mieszkania i lekarstw.

Będąc na odosobnieniu, ta refleksja powstała w umyśle Bahiyi Odzianego w Korę: „Czy jestem jednym z tych w świecie, którzy są arahatami lub którzy wkroczyli na ścieżkę do zostania arahatem?” Wtedy bóg który uprzednio był krewnym Bahiyi Odzianego w Korę, poznał tą refleksję swym umysłem. Będąc współczującym i pragnąc oddać mu przysługę, podszedł do Bahiyi i rzekł: „Ty Bahiyo, nie jesteś ani arahatem, ani nie wkroczyłeś na ścieżkę do zostania arahatem. Nie podążasz za praktyką przez którą mógłbyś być arahatem czy wkroczyć na ścieżkę do zostania arahatem”. „Zatem, w świecie z jego bogami, kim są arahaci i kto wkroczył na ścieżkę do zostania arahatem?” „Jest, Bahiyo, w odległym kraju miasto zwane Savatthi. Mieszka tam teraz Zrealizowany, który jest arahatem Całkowicie Przebudzonym. Ten Zrealizowany, Bahiyo, rzeczywiście jest arahatem i naucza Dhammy dla zrealizowania stanu arahata”. Wtedy Bahiya Odziany w Korę, głęboko poruszony słowami tego boga, opuścił Supparaka. Zatrzymując się wszędzie tylko na jedną noc, udał się do Savatthi, gdzie w Gaju Jeta w klasztorze Anathapindiki mieszkał Zrealizowany. Przy tej okazji liczni mnisi spacerowali w górę i w dół na otwartej przestrzeni. Wtedy Bahiya Odziany w Korę podszedł do tych mnichów i rzekł: „Gdzie, czcigodni panowie, mieszka teraz Zrealizowany, Całkowicie Przebudzony? Chcemy zobaczyć tego Zrealizowanego, który jest Arahatem, Całkowicie Przebudzonym”. „Zrealizowany, Bahiyo, udał się na żebraczy obchód między domy”. Wtedy Bahiya pośpiesznie opuścił Gaj Jeta. Wkroczywszy do Savatthi zobaczył Zrealizowanego na żebraczym obchodzie w Savatthi, miłego dla oka, przyjemnego w patrzeniu nań, z uspokojonymi zmysłami i spokojnym umysłem, który osiągnął doskonałe zrównoważenie i spokój, opanowanego, doskonałego, uważnego o wstrzemięźliwych zmysłach. Widząc Zrealizowanego, zbliżył się, upadł głową u stóp Zrealizowanego, i rzekł: „Naucz mnie Dhammy, o Zrealizowany, naucz mnie Dhammy, o Pomyślny, tak, że będzie to dla mojego dobra i szczęścia na długi czas”. To usłyszawszy, Zrealizowany rzekł do Bahiyi: „To nieodpowiedni czas, Bahiyo, wkroczyliśmy między domy, na obchód żebraczy”. Drugi raz Bahiya rzekł do Zrealizowanego: „Jest trudno wiedzieć na pewno, czcigodny panie, jak długo będzie żył Zrealizowany, czy jak długo będę żył ja. Naucz mnie Dhammy, o Zrealizowany, naucz mnie Dhammy, o Pomyślny, tak, że będzie to dla mojego dobra i szczęścia na długi czas”. Drugi raz Zrealizowany rzekł do Bahiyi: „To nieodpowiedni czas, Bahiyo, wkroczyliśmy między domy, na obchód żebraczy”. Trzeci raz Bahiya rzekł do Zrealizowanego: „Jest trudno wiedzieć na pewno, czcigodny panie, jak długo będzie żył Zrealizowany, czy jak długo będę żył ja. Naucz mnie Dhammy, o Zrealizowany, naucz mnie Dhammy, o Pomyślny, tak, że będzie to dla mojego dobra i szczęścia na długi czas”.

„Zatem Bahiya, powinieneś się trenować tak: W widzianym niech będzie tylko widziane, w słyszanym niech będzie tylko słyszane, w odczuwanym niech będzie tylko odczuwane, w poznawanym niech będzie tylko poznawane – tak Bahiya powinieneś się trenować. Kiedy Bahiya dla ciebie w widzianym będzie tylko widziane, w słyszanym będzie tylko słyszane, w odczuwanym będzie tylko odczuwane, w poznawanym będzie tylko poznawane; wtedy Bahiya nie (będziesz) tym przez którego (tvam na tena); kiedy Bahiya nie (będziesz) tym przez którego, wtedy nie (będziesz) w tamtym miejscu (tvam na tattha); kiedy Bahiya nie (będziesz) w tamtym miejscu, wtedy nie (będziesz) ani tutaj ani tam ani pomiędzy dwoma: właśnie to jest koniec cierpienia”.

I teraz, w ciągu tego krótkiego pouczenia Dhammy Zrealizowanego, umysł Bahiyi został natychmiast uwolniony ze skaz przez nie-utrzymywanie. Wtedy Zrealizowany, po poinstruowaniu tą krótką instrukcją Bahiyi Odzianego w Korę, odszedł. Niedługo po tym jak odszedł, krowa z młodym cielęciem zaatakowała Bahiyę Odzianego w Korę i zabiła go. Kiedy Zrealizowany po zakończeniu żebraczego obchodu po Savatthi, wracał z żebrania z licznymi mnichami, wychodząc z miasta, zobaczył że Bahiya Odziany w Korę nie żyje. Widząc to, rzekł do tych mnichów: „Mnisi, zabierzcie ciało Bahiyi, połóżcie na noszach, odnieście je i spalcie, i zróbcie dla tego stupę. Wasz towarzysz w świętym życiu nie żyje”. „Tak jest”, odpowiedzieli Zrealizowanemu ci mnisi. Zabrali ciało Bahiyi, położyli na noszach, odnieśli je i spalili, i zrobili dla tego stupę. Wtedy udali się do Zrealizowanego, pokłonili mu się i usiedli z boku. Siedząc, ci mnisi powiedzieli do Zrealizowanego: „Ciało Bahiyi zostało spalone, i została dla tego wykonana stupa. Jakie jest jego przeznaczenie, jakie przyszłe narodziny?” "Mnisi, Bahiya Odziany w Korę był mądry. Praktykował zgodnie z Dhammą i nie sprawiał mi kłopotów interpretacją Dhammy. Bahiya Odziany w Korę osiągnął finałowe wygaszenie”. Wtedy, rozumiejąc tego znaczenie, Zrealizowany wygłosił przy tej okazji taką inspirującą wypowiedź:

Gdzie woda, ziemia, ogień, powietrze
nie znajdują wsparcia, gdzie nie migotają gwiazdy,
ani nie pojawia się słońce,
gdzie księżyc nie świeci i gdzie nie ma mroku.
Gdzie mędrzec dzięki mądrości
doświadcza tego dla siebie,
gdzie jest on wolny od formy i bezforemnego.
Wolny od przyjemności i bólu.

Te inspirujące słowa również zostały wypowiedziane przez Zrealizowanego i tak je usłyszałem.