Suñña (przym.), Suññatā (rzecz.)
Pusty, Pustka. W szkole Theravādy jako termin doktrynalny odnosi się wyłącznie do doktryny anatty, czyli niesubstancjalności wszystkich zjawisk: Pusty jest świat … ponieważ jest on pozbawiony "ja" i czegokolwiek, co należy do "ja" (suññam attena vā attaniyena vā S.XXXV, 85). To samo w tym tekście jest stwierdzone na temat pięciu Skupisk istnienia (khandha). Patrz także M.43, M.106.
W CNidd. (cytowanej w Vis.M. XXI, 55) jest powiedziane: "Oko … umysł, widziany przedmiot … przedmiot umysłu, świadomość wzroku … świadomość umysłu, ciało … świadomość itd. są pozbawione „ja” i czegokolwiek, co należy do "ja", pozbawione trwałości i czegokolwiek, co trwa, wieczne lub niezmienne. Są one pozbawione rdzenia: bez rdzenia trwałości, rdzenia szczęścia, rdzenia "ja"."
W M.121 opróżnienie umysłu ze skaz przy osiągnięciu stanu Arahata jest uważane za "w pełni oczyszczone i niezrównane najwyższe (pojęcie) pustki."
Patrz Sn w.1119, M.121, M.122, Pts.M.II: Suñña-kathā, Vis.M. XXI, 53.