Tytuł: Druga mowa do Ānandy

O autorze: Piotr Jagodziński

Wersja pdf:

view source

print

Wersja scribd:

Komentarz tłumacza:

Jako że jest to jedna z ostatnich mów powtórzonych, warto zrobić krótkie podsumowanie całej Ānāpānasatisaṃyutty.

Na początek warto choć w niewielkim stopniu pójść mnemotechniczną metodą, jaką szli mnisi i świeccy przez tysiąclecia –tj zapamiętać co poniektóre urywki sutt na pamięć, najlepiej w języku palijskim, zdając sobie jasno sprawę co znaczą. Taka metoda i jej korzyści opisane są w suttach powtórzonych (patrz: ostatnie sześć sutt tej kolekcji).

Najodpowiedniejszym tekstem wartym zapamiętania jest pierwsza mowa (patrz: Ekadhamma Sutta (SN.54.01 – Mowa o jednej rzeczy)), w której wymienionych jest 16 sposobów bądź też praktyk z którymi praktykujący powinni pracować. Tym sposobem nie tylko przedłużamy tradycję, ale też ćwiczymy pamięć oraz przede wszystkim jesteśmy niezależni od nieustannego sprawdzania tekstu w książce, czy na komputerze. Najlepsza pamięć i najszybsza wyszukiwarka jest ta w głowie.

Gdyby ktoś był zainteresowany naszą praktyką i pytał o szczegóły warto wiedzieć kilka podstawowych faktów, popartych tekstami. Po pierwsze, medytujemy mając z nazwy ten sam obiekt co Błogosławiony, jednak jakościowo są to zupełnie inne „przebywania” (patrz: Icchānaṅgala Sutta (SN.54.11 – Mowa wygłoszona w Icchānaṅgala) oraz Kaṅkheyya Sutta (SN.54.12 – Mowa o wątpliwościach)). Ogólnie chodzi o wytworzenie w sobie odpowiedniej koncentracji, która wypełnia według innej mowy (patrz: Kimila Sutta (SN.54.10 – Mowa do Kimili)) cztery ustanowienia uważności jako takie, czego można było się domyślać, jako że oddech jest jednym z obiektów obserwacji ciała. Dobrze wiedzieć też, że nie tylko koncentracja, ale tylko sama uważność oddechu powoduje, że w rzeczywistości realizujemy siedem czynników oświecenia (patrz: Bojjhaṅga Sutta (SN.54.02 – Mowa o czynnikach oświecenia)). Rzecz jasna koncentracja dzięki uważności oddechu jest jak najbardziej cenna, ponieważ powoduje nieporuszoność ciała i umysłu, co z terapeutycznego punktu widzenia współczesnej psychoterapii jest wystarczającym powodem by polecać tę technikę innym jak też praktykować ją samemu (patrz: Mahākappina Sutta (SN.54.07 – Mowa do Mahākappiny)). Jeśli z psychologicznego punktu widzenia ktoś wykazuje oznaki lub przyznaje się do depresji, bądź podobnej dolegliwości, można spróbować przedstawić takiej osobie dość drastyczną acz dosadną mowę (patrz: Vesālī Sutta (SN.54.09 – Mowa wygłoszona w Vesālī)), która dotyczy właśnie takich, chciałoby się rzec „beznadziejnych” przypadków. W rzeczywistości każdy może skosztować swego rodzaju nieba na ziemi, jedyne co powinien zrobić to odpuścić sobie wszelkie czynniki wiążące go ze skazami i przeszkodami, po prawdzie zmieniając perspektywę odbierania rzeczywistości, być może przy okazji wchodząc w jedno z wchłonięć medytacyjnych (patrz: Padīpopama Sutta (SN.54.08 – Mowa o porównaniu do lampy)).

Gdyby jednak ktoś był wyjątkowo sceptycznie nastawiony do uważności oddechu, a jednak był zainteresowany być może nieco bardziej duchowym wymiarem praktyki buddyjskiej, pytając nas wprost: „Cóż ten oddech ma za znaczenie w obliczu wieczności?” w takim wypadku można próbować wyjaśnić te mowy, które tyczą się rezultatów (patrz: Suddhika Sutta (SN.54.03 – Prostsza mowa), oraz Paṭhamaphala Sutta (SN.54.04 – Pierwsza mowa o rezultatach), jak też Dutiyaphala Sutta (SN.54.05 – Druga mowa o rezultatach)).

Co do własnej praktyki, należy być umiarkowanie kreatywnym i otwartym na to co się przejawia, tzn nie można zbyt sztywno trzymać się instrukcji, jeśli prowadzi to do kiepskich rezultatów, jednak nie powinno się też przesadzać z własnymi interpretacjami. W końcu instrukcje są tylko słowami, a te są różnie interpretowane, jednak należy mieć w pamięci przykład Czcigodnego Ariṭṭhy, któremu Buddha doprecyzował instrukcje medytacyjne (patrz: Ariṭṭha Sutta (SN.54.06 – Mowa do Ariṭṭhy)).

Od czasu do czasu warto zajrzeć, by odświeżyć, a być może zrozumieć na nowo mowę, która zawiera w sobie niemal wszystkie informacje (patrz: Paṭhama-Ānanda Sutta (SN.54.13 – Pierwsza mowa do Ānandy)). Warto wiedzieć, że niejakim skrótem całości Ānāpānasatisaṃyutty dostępna jest w Ānāpānasati Sutcie, ta natomiast jest rozwiniętą praktyką obserwacji ciała, jaka jest opisana w Satipaṭṭhāna Sutcie. Można śmiało stwierdzić, że ta kolekcja dwudziestu sutt jest najdokładniejszym opisem praktyki uważności oddechu w całej Tipiṭace.

SN.54.14

Dutiya-Ānanda Sutta

Druga mowa do Ānandy

Tłumaczenie na podstawie oryginalnego tekstu w Pāḷi

Piotr Jagodziński


W Sāvatthī. Tam Czcigodny Ānanda zbliżył się do Błogosławionego, złożył mu pokłon i usiadł z boku. Wtedy Błogosławiony rzekł do Czcigodnego Ānandy:

„Ānando, czy istnieje jedna rzecz, która gdy doskonalona, gdy praktykowana, spełnia cztery rzeczy? A te cztery rzeczy, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają siedem rzeczy? A te siedem rzeczy, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają dwie rzeczy?

„Bhante, nasze zrozumienie Dhammy zakorzenione jest w Błogosławionym, podążamy za Błogosławionym, mamy schronienie w Błogosławionym. Dobrze by się stało, gdyby Błogosławiony zechciał wyjaśnić nam znaczenie tej wypowiedzi. Usłyszawszy to od Błogosławionego, mnisi uchwycą to.”1

„Ānando, istnieje jedna rzecz, która gdy doskonalona, gdy praktykowana, spełnia cztery rzeczy, a te cztery rzeczy, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają siedem rzeczy, a te siedem rzeczy, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają dwie rzeczy.

Zatem, Ānando , czym jest ta jedna rzecz, która gdy doskonalona, gdy praktykowana, spełnia cztery rzeczy; a te cztery rzeczy, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają siedem rzeczy; a te siedem rzeczy, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają dwie rzeczy?”

Koncentracja dzięki uważności oddechu, Ānando, jest jedną rzeczą, która gdy doskonalona, gdy praktykowana, spełnia cztery ustanowienia uważności. Cztery ustanowienia uważności, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają siedem czynników oświecenia. Siedem czynników oświecenia, które gdy doskonalone, gdy praktykowane, spełniają wyzwolenie poprzez prawdziwą wiedzę.

W jaki sposób, Ānando, koncentracja dzięki uważność oddechu gdy jest doskonalona, gdy jest praktykowana, spełnia cztery ustanowienia uważności?

Otóż, Ānando, mnich taki, udaje się w ustępy leśne, u stóp drzewa bądź w pustym pomieszczeniu siada ze skrzyżowanymi nogami, utrzymując wyprostowane ciało i umiejscawia swoją uważność przed sobą, w okolicach twarzy. W ten sposób świadomie wdycha, świadomie wydycha.
[1] Robiąc głęboki wdech, rozumie właściwie: „Robię głęboki wdech”. Robiąc głęboki wydech, rozumie właściwie: „Robię głęboki wydech”. …pe… ( tak jak w Paṭhama-Ānanda Sutta (SN.54.13 – Pierwsza mowa do Ānandy)) …pe…

W taki oto sposób, Ānando, siedem czynników oświecenia gdy jest doskonalone, gdy jest praktykowane, spełnia wyzwolenie poprzez prawdziwą wiedzę.

gnu.svg.png

Chcąc wykorzystać część lub całość tego dzieła, należy używać licencji GFDL:

Udziela się zgody na kopiowanie, dystrybucję lub/i modyfikację tego tekstu na warunkach licencji GNU Free Documentation License w wersji 1.2 lub nowszej, opublikowanej przez Free Software Foundation.


cc.png

Można także użyć następującej licencji Creative Commons:
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0


sasana_banerros.jpg


Oryginał można znaleźć na tej stronie: http://www.tipitaka.org/romn/cscd/s0305m.mul0.xml

Redakcja portalu tłumaczeń buddyjskich: http://SASANA.PL/

Tłumaczenie: Piotr Jagodziński