Sāvatthinidānaṃ. "Rūpaṃ, bhikkhave, ādittaṃ, vedanā ādittā, saññā ādittā, saṅkhārā ādittā, viññāṇaṃ ādittaṃ. Evaṃ passaṃ, bhikkhave, sutavā ariyasāvako rūpasmimpi nibbindati, vedanāyapi… saññāyapi … saṅkhāresupi … viññāṇasmimpi nibbindati. Nibbindaṃ virajjati, virāgā vimuccati. Vimuttasmiṃ vimuttamiti ñāṇaṃ hoti. 'Khīṇā jāti, vusitaṃ brahmacariyaṃ, kataṃ karaṇīyaṃ, nāparaṃ itthattāyā'ti pajānātī"ti.

W Savatthi. "Forma (widziana), mnisi, jest tym, co płonie, uczucie jest tym, co płonie, postrzeżenie jest tym, co płonie, kammiczne formacje są tym, co płonie, świadomość jest tym, co płonie. Tak widząc, mnisi, pouczony szlachetny uczeń znużony jest wtedy formą (widzianą) … uczuciem … postrzeżeniem … kammicznymi formacjami, znużony jest wtedy świadomością. Będąc znużonym okazuje brak zainteresowania (pragnieniami), przez nieobecność pragnień jest wyzwolony. W wyzwolonym jest zaś wiedza o wyzwoleniu. Rozumie on - 'wyczerpane są narodziny, wypełnione jest szlachetne życie, zrobione jest to, co powinno być zrobione, niczego innego nie ma więc w tym życiu'".