Sāvatthiyaṃ viharati. Atha kho āyasmā mahākappino yena bhagavā tenupasaṅkami. Addasā kho bhagavā āyasmantaṃ mahākappinaṃ dūratova āgacchantaṃ. Disvāna bhikkhū āmantesi – "passatha no tumhe bhikkhave, etaṃ bhikkhuṃ āgacchantaṃ odātakaṃ tanukaṃ tuṅganāsika"nti?
"Evaṃ, bhante".
"Eso kho, bhikkhave, bhikkhu mahiddhiko mahānubhāvo. Na ca sā samāpatti sulabharūpā yā tena bhikkhunā asamāpannapubbā. Yassa catthāya kulaputtā sammadeva agārasmā anagāriyaṃ pabbajanti tadanuttaraṃ brahmacariyapariyosānaṃ diṭṭheva dhamme sayaṃ abhiññā sacchikatvā upasampajja viharatī"ti.
Idamavoca bhagavā. Idaṃ vatvāna sugato athāparaṃ etadavoca satthā –

"Khattiyo seṭṭho janetasmiṃ, ye gottapaṭisārino,
Vijjācaraṇasampanno, so seṭṭho devamānuse.
Divā tapati ādicco, rattimābhāti candimā,
Sannaddho khattiyo tapati, jhāyī tapati brāhmaṇo,
Atha sabbamahorattiṃ buddho tapati tejasā"ti.

W Savatthi przebywał. Wtedy czcigodny Mahakappina do Błogosławionego zbliżył się. Błogosławiony ujrzał czcigodnego Mahakappinę nadchodzącego z oddali. Ujrzawszy (go), do mnichów zwrócił się: "Czy wy widzicie mnisi, tego mnicha nadchodzącego, o jasnej skórze, chudego, z wydatnym nosem?"
"Tak, Panie."
"Ten, mnisi, mnich ma tak wielką magiczną moc, tak wielki majestat, że nie ma do osiągnięcia takiej łatwej do otrzymania cechy, która przez tego mnicha nie byłaby już posiadana. Zrealizowawszy wyższą wiedzę, w tym świecie w niedoścignionej doskonałości szlachetnego życia on żyje - ze względu na to synowie dobrych rodzin powszechnie z domu w bezdomność odchodzą zostając mnichami."
Powiedział to Błogosławiony. Powiedziawszy to, Sugata dodatkowo powiedział to (jako) Nauczyciel:

"Khattiya¹, najlepszy wśród ludzi, który opiera się na (swoim klanie),
Który opanował wyższą wiedzę i moralność, jest najlepszy wśród bogów i ludzi.
Słońce świeci w dzień, w nocy świeci księżyc,
W zbroi błyszczy khattiya, medytując błyszczy bramin.