Sāvatthiyaṃ viharati. Atha kho āyasmā lakuṇḍakabhaddiyo yena bhagavā tenupasaṅkami. Addasā kho bhagavā āyasmantaṃ lakuṇḍakabhaddiyaṃ dūratova āgacchantaṃ. Disvāna bhikkhū āmantesi – "passatha no tumhe, bhikkhave, etaṃ bhikkhuṃ āgacchantaṃ dubbaṇṇaṃ duddasikaṃ okoṭimakaṃ bhikkhūnaṃ paribhūtarūpa"nti?
"Evaṃ, bhante".
"Eso kho, bhikkhave, bhikkhu mahiddhiko mahānubhāvo, na ca sā samāpatti sulabharūpā yā tena bhikkhunā asamāpannapubbā. Yassa catthāya kulaputtā sammadeva agārasmā anagāriyaṃ pabbajanti, tadanuttaraṃ brahmacariyapariyosānaṃ diṭṭheva dhamme sayaṃ abhiññā sacchikatvā upasampajja viharatī"ti.
Idamavoca bhagavā …pe… satthā –

"Haṃsā koñcā mayūrā ca, hatthayo pasadā migā,
Sabbe sīhassa bhāyanti, natthi kāyasmiṃ tulyatā.
Evameva manussesu, daharo cepi paññavā,
So hi tattha mahā hoti, neva bālo sarīravā"ti.

W Savatthi przebywał. Wtedy czcigodny Lakundaka Bhaddiya do Błogosławionego zbliżył się. Błogosławiony ujrzał czcigodnego Lakundakę Bhaddiyę nadchodzącego z oddali. Ujrzawszy (go), do mnichów zwrócił się: "Czy widzicie, mnisi, tego zbliżającego się mnicha, o brzydkiej cerze, o brzydkim wyglądzie, ze spuszczoną głową, lekceważonego przez mnichów?"
"Tak, Panie."
"Ten, mnisi, mnich ma tak wielką magiczną moc, tak wielki majestat, że nie ma do osiągnięcia takiej łatwej do otrzymania cechy, która przez tego mnicha nie byłaby już posiadana. Zrealizowawszy wyższą wiedzę, w tym świecie w niedoścignionej doskonałości szlachetnego życia on żyje - ze względu na to synowie dobrych rodzin powszechnie z domu w bezdomność odchodzą zostając mnichami."
Powiedział to Błogosławiony …etc…

"Łabędzie, czaple i pawie, słonie, sarny, jelenie,
Wszystkie boją się lwa, (chociaż) nie ma pod względem ciała równości.
Właśnie tak jest wśród ludzi, jeśli młodzieniec jest mądry,
Wtedy naprawdę jest wielki, nie jest głupi nawet mając duże ciało."