Sāvatthiyaṃ viharati. Tatra kho āyasmā sāriputto bhikkhū āmantesi – "āvuso bhikkhave"ti.
"Āvuso"ti kho te bhikkhū āyasmato sāriputtassa paccassosuṃ.
Āyasmā sāriputto etadavoca – "Idha mayhaṃ, āvuso, rahogatassa paṭisallīnassa evaṃ cetaso parivitakko udapādi – 'atthi nu kho taṃ kiñci lokasmiṃ yassa me vipariṇāmaññathābhāvā uppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā'ti? Tassa mayhaṃ, āvuso, etadahosi – 'natthi kho taṃ kiñci sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā'"ti.

W Savatthi przebywał. Tamże czcigodny Sariputta do mnichów zwrócił się: "Przyjaciele mnisi!"
"Przyjacielu!", tamci mnisi czcigodnemu Sariputcie przytaknęli.
Czcigodny Sariputta powiedział to: "Tutaj u mnie, przyjaciele, kiedy poszedłem w odludne miejsce, kiedy byłem w odosobnieniu, taka w umyśle refleksja powstała: 'Czy jest coś takiego na świecie, za którego zmianą, niestabilnością, u mnie smutek, płacz, cierpienie fizyczne, niezadowolenie i cierpienie psychiczne mogłyby się pojawić?' Dlatego u mnie, przyjaciele, taka myśl pojawiła się - 'Nie ma żadnego smutku, płaczu, cierpienia fizycznego, niezadowolenia i cierpienia psychicznego.'"

Evaṃ vutte, āyasmā ānando āyasmantaṃ sāriputtaṃ etadavoca – "satthupi kho te, āvuso sāriputta, vipariṇāmaññathābhāvā nuppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā"ti?
"Satthupi kho me, āvuso, vipariṇāmaññathābhāvā nuppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā, api ca me evamassa – 'mahesakkho vata, bho, satthā antarahito mahiddhiko mahānubhāvo. Sace hi bhagavā ciraṃ dīghamaddhānaṃ tiṭṭheyya tadassa bahujanahitāya bahujanasukhāya lokānukampāya atthāya hitāya sukhāya devamanussāna'nti. Tathā hi panāyasmato sāriputtassa dīgharattaṃ ahaṅkāramamaṅkāramānānusayā susamūhatā. Tasmā āyasmato sāriputtassa satthupi vipariṇāmaññathābhāvā nuppajjeyyuṃ sokaparidevadukkhadomanassupāyāsā"ti.

Kiedy tak było powiedziane, czcigodny Ananda do czcigodnego Sariputty powiedział to: "Także u ciebie, przyjacielu Sariputto, za Nauczyciela zmianą, niestabilnością, smutek, płacz, cierpienie fizyczne, niezadowolenie i cierpienie psychiczne nie mogłyby się pojawić?"
"Także u mnie, przyjacielu Sariputto, za Nauczyciela zmianą, niestabilnością, smutek, płacz, cierpienie fizyczne, niezadowolenie i cierpienie psychiczne nie mogłyby się pojawić, ale u mnie taka myśl byłaby - 'Niewątpliwie posiadający wielką moc, przyjacielu, Nauczyciel odszedł, o wielkiej magicznej mocy, o wielkim majestacie. Jeśli rzeczywiście Błogosławiony żyłby przez długi czas, to byłoby dla pomyślności wielu ludzi, dla szczęścia wielu ludzi, z życzliwością dla świata, dla korzyści i szczęścia bogów i ludzi.' A zatem u czcigodnego Sariputty od długiego czasu zarozumiałość, egoistyczne przywiązania, ukryte skłonności do pychy były całkowicie zniszczone. Dlatego u czcigodnego Sariputty za Nauczyciela zmianą, niestabilnością, smutek, płacz, cierpienie fizyczne, niezadowolenie i cierpienie psychiczne nie mogłyby się pojawić."