Evaṃ me sutaṃ – ekaṃ samayaṃ bhagavā sāvatthiyaṃ viharati jetavane anāthapiṇḍikassa ārāme. Tatra kho āyasmā mahāmoggallāno bhikkhū āmantesi – "āvuso bhikkhave"ti.
"Āvuso"ti kho te bhikkhū āyasmato mahāmoggallānassa paccassosuṃ.

Tak słyszałem. Pewnego razu Błogosławiony w Savatthi przebywał, w gaju Jety, w ogrodzie Anathapindiki. Tamże błogosławiony Mahamoggallana do mnichów zwrócił się: "Przyjaciele mnisi!"
"Przyjacielu!", tamci mnisi czcigodnemu Mahamoggallanie przytaknęli.

Āyasmā mahāmoggallāno etadavoca – "idha mayhaṃ, āvuso, rahogatassa paṭisallīnassa evaṃ cetaso parivitakko udapādi – 'ariyo tuṇhībhāvo, ariyo tuṇhībhāvoti vuccati. Katamo nu kho ariyo tuṇhībhāvo'ti? Tassa mayhaṃ āvuso, etadahosi – 'idha bhikkhu vitakkavicārānaṃ vūpasamā ajjhattaṃ sampasādanaṃ cetaso ekodibhāvaṃ avitakkaṃ avicāraṃ samādhijaṃ pītisukhaṃ dutiyaṃ jhānaṃ upasampajja viharati. Ayaṃ vuccati ariyo tuṇhībhāvo'ti. So khvāhaṃ, āvuso, vitakkavicārānaṃ vūpasamā ajjhattaṃ sampasādanaṃ cetaso ekodibhāvaṃ avitakkaṃ avicāraṃ samādhijaṃ pītisukhaṃ dutiyaṃ jhānaṃ upasampajja vihariṃ. Tassa mayhaṃ, āvuso, iminā vihārena viharato vitakkasahagatā saññā manasikārā samudācaranti".

Czcigodny Mahamoggallana powiedział to: "Tutaj u mnie, przyjaciele, kiedy poszedłem w odludne miejsce, kiedy byłem w odosobnieniu, taka w umyśle refleksja powstała: 'Szlachetne milczenie, szlachetne milczenie, mówi się. Czymże jest szlachetne milczenie?' Dlatego u mnie, przyjaciele, taka myśl powstała: 'W tym świecie mnich po ustaniu koncentracji umysłu i badania umysłem, z umysłem zjednoczonym wewnętrznie w jednym punkcie, bez koncentracji umysłu i badania umysłem, w radości i szczęściu zrodzonym ze skupienia medytacyjnego, drugie wchłonięcie medytacyjne osiągnąwszy żyje. O tym mówi się - szlachetne milczenie'. To jest tak, przyjaciele, że ja po ustaniu koncentracji umysłu i badania umysłem, z umysłem zjednoczonym wewnętrznie w jednym punkcie, bez koncentracji umysłu i badania umysłem, w radości i szczęściu zrodzonym ze skupienia medytacyjnego, drugie wchłonięcie medytacyjne osiągnąwszy żyłem. Dlatego u mnie, przyjaciele, żyjącego w tym miejscu zamieszkania, przywiązanego do koncentracji umysłu, postrzeganie i rozumowanie mają miejsce."

"Atha kho maṃ, āvuso, bhagavā iddhiyā upasaṅkamitvā etadavoca – 'moggallāna, moggallāna, mā, brāhmaṇa, ariyaṃ tuṇhībhāvaṃ pamādo, ariye tuṇhībhāve cittaṃ saṇṭhapehi, ariye tuṇhībhāve cittaṃ ekodibhāvaṃ karohi, ariye tuṇhībhāve cittaṃ samādahā'ti. So khvāhaṃ, āvuso, aparena samayena vitakkavicārānaṃ vūpasamā ajjhattaṃ sampasādanaṃ cetaso ekodibhāvaṃ avitakkaṃ avicāraṃ samādhijaṃ pītisukhaṃ dutiyaṃ jhānaṃ upasampajja viharāmi. Yañhi taṃ, āvuso, sammā vadamāno vadeyya – 'satthārā anuggahito sāvako mahābhiññataṃ patto'ti, mamaṃ taṃ sammā vadamāno vadeyya – 'satthārā anuggahito sāvako mahābhiññataṃ patto'"ti.

"Wtedy, przyjaciele, Błogosławiony przy pomocy magicznej mocy przyszedłszy do mnie, powiedział to: 'Moggallano, Moggallano! Nie bądź braminie, niedbały względem szlachetnego milczenia, w szlachetnym milczeniu umysł umieść, na szlachetnym milczeniu umysł skoncentruj, w szlachetnym milczeniu umysł utrzymuj.' To jest tak, przyjaciele, że ja przez pewien czas po ustaniu koncentracji umysłu i badania umysłem, z umysłem zjednoczonym wewnętrznie w jednym punkcie, bez koncentracji umysłu i badania umysłem, w radości i szczęściu zrodzonym ze skupienia medytacyjnego, drugie wchłonięcie medytacyjne osiągnąwszy żyję. Naprawdę, przyjaciele, to, co słusznie mówiąc byłoby powiedziane - 'uczeń przy pomocy nauczyciela nadzwyczaj wielką wiedzę osiągnął', o mnie to słusznie mówiąc byłoby powiedziane - 'uczeń przy pomocy nauczyciela nadzwyczaj wielką wiedzę osiągnął.'"