Manasikāra
Uwaga, Mentalna Przytomność, Refleksja. 1. Jako termin psychologiczny uwaga należy do Skupiska Formacji (sankhāra-kkhandha, patrz Tabela II) i jest jednym z siedmiu Mentalnych Czynników (cetasika), które są nierozerwalnie związane ze wszystkimi stanami świadomości (patrz cetanā). W M. 9 jest podawana jako jeden z czynników reprezentujących Umysł (nāma). Jest to pierwsza konfrontacja umysłu i wiąże ona towarzyszący czynnik mentalny z przedmiotem. Dlatego też jest to ważny czynnik w dwóch szczególnych rodzajach świadomości, czyli Przytomności (āvajjana) u pięciu bram zmysłów (Tabela I, 70) i u bramy umysłu (Tabela I, 71). Te dwa stany świadomości przerywające podświadome kontinuum życia (bhavanga) tworzą pierwszy etap w procesie percepcji (citta-vīthi, patrz viññān.a-kicca). Patrz Vis.M. XIV, 152.
2. W bardziej ogólnym znaczeniu termin pojawia się często w Suttach jako yoniso-manasikāra, Mądra (lub usprawiedliwiona, metodyczna) Uwaga lub Mądra Refleksja. W M. 2 jest powiedziane, że aby pokonać Skazy (āsava) warunkiem jest powstanie właściwego poglądu (patrz M. 43) Wstępującego-w-strumień (patrz Sotāpattiyanga) i czynnika oświecenia (patrz S. XLVI, 2.49,51).
Niemądra uwaga (ayoniso-manasikāra) prowadzi do powstania kajdan (patrz M. 2) i pięciu przeszkód (patrz S. XLVI, 2.51).