Vuttañhetaṃ bhagavatā, vuttamarahatāti me sutaṃ –

"Tathāgataṃ, bhikkhave, arahantaṃ sammāsambuddhaṃ dve vitakkā bahulaṃ samudācaranti – khemo ca vitakko, paviveko ca. Abyāpajjhārāmo, bhikkhave, tathāgato abyāpajjharato. Tamenaṃ, bhikkhave, tathāgataṃ abyāpajjhārāmaṃ abyāpajjharataṃ eseva vitakko bahulaṃ samudācarati – 'imāyāhaṃ iriyāya na kiñci byābādhemi tasaṃ vā thāvaraṃ vā'ti.
Pavivekārāmo, bhikkhave, tathāgato pavivekarato. Tamenaṃ, bhikkhave, tathāgataṃ pavivekārāmaṃ pavivekarataṃ eseva vitakko bahulaṃ samudācarati – 'yaṃ akusalaṃ taṃ pahīna'nti.

Powiedziane to było przez Błogosławionego, powiedziane to było przez arhata, tak słyszałem:

"U Tathagaty, mnisi, arhata w pełni przebudzonego, dwie myśli często pojawiają się - myśl o bezpieczeństwie i myśl o odosobnieniu. Znajdujący przyjemność w braku wrogości, mnisi, Tathagata jest tym, który cieszy się brakiem wrogości. U tego, mnisi, Tathagaty znajdującego przyjemność w braku wrogości, który cieszy się brakiem wrogości, ta właśnie myśl często pojawia się: 'Tą postawą ja nikogo nie krzywdzę, ani słabego, ani silnego.'
Znajdujący przyjemność w odosobnieniu, mnisi, Tathagata jest tym, który cieszy się odosobnieniem. U tego, mnisi, Tathagaty znajdującego przyjemność w odosobnieniu, który cieszy się odosobnieniem, ta właśnie myśl często pojawia się: 'To, co złe zostało porzucone.'

Tasmātiha, bhikkhave, tumhepi abyāpajjhārāmā viharatha abyāpajjharatā. Tesaṃ vo, bhikkhave, tumhākaṃ abyāpajjhārāmānaṃ viharataṃ abyāpajjharatānaṃ eseva vitakko bahulaṃ samudācarissati – 'imāya mayaṃ iriyāya na kiñci byābādhema tasaṃ vā thāvaraṃ vā'ti.
Pavivekārāmā, bhikkhave, viharatha pavivekaratā. Tesaṃ vo, bhikkhave, tumhākaṃ pavivekārāmānaṃ viharataṃ pavivekaratānaṃ eseva vitakko bahulaṃ samudācarissati – 'kiṃ akusalaṃ, kiṃ appahīnaṃ, kiṃ pajahāmā'"ti? Etamatthaṃ bhagavā avoca. Tatthetaṃ iti vuccati –

Dlatego tutaj wy, mnisi, znajdując przyjemność w braku wrogości żyjcie, ciesząc się brakiem wrogości. U tych z was, mnisi, którzy znajdując przyjemność w braku wrogości żyją, ciesząc się brakiem wrogości, ta właśnie myśl często pojawia się: 'Tą postawą my nikogo nie krzywdzimy, ani słabego, ani silnego.'
Znajdując przyjemność w odosobnieniu, mnisi, żyjcie, ciesząc się odosobnieniem. U tych z was, mnisi, którzy znajdując przyjemność w odosobnieniu żyją, cieszą się odosobnieniem, ta właśnie myśl często pojawia się: 'Co jest złe, co nie jest porzucone, co porzucamy?'" To znaczenie Błogosławiony powiedział. Teraz tak to mówi się:

"Tathāgataṃ buddhamasayhasāhinaṃ, duve vitakkā samudācaranti naṃ,
Khemo vitakko paṭhamo udīrito, tato viveko dutiyo pakāsito.
Tamonudaṃ pāragataṃ mahesiṃ, taṃ pattipattaṃ vasimaṃ anāsavaṃ,
Visantaraṃ taṇhakkhaye vimuttaṃ, taṃ ve muniṃ antimadehadhāriṃ,
Mārañjahaṃ brūmi jarāya pāraguṃ.
Sele yathā pabbatamuddhaniṭṭhito, yathāpi passe janataṃ samantato,
Tathūpamaṃ dhammamayaṃ sumedho, pāsādamāruyha samantacakkhu,
Sokāvatiṇṇaṃ janatamapetasoko, avekkhati jātijarābhibhūta"nti.

Ayampi attho vutto bhagavatā, iti me sutanti.

"U Tathagaty, Przebudzonego, który osiągnął to, co trudne do osiągnięcia, dwie myśli pojawiają się,
Myśl o bezpieczeństwie pierwsza była wypowiedziana, następnie o odosobnieniu druga była przedstawiona.
Rozpraszający ciemność, wielki mędrzec, który przeszedł na drugi brzeg, ten, który zdobył moc, wolny od skaz,
Który przepłynął przez truciznę, uwolniony przez zniszczenie pragnień, ten mnich jest naprawdę noszącym ostatnie ciało,
Zostawiając za sobą Marę, mówię, że wyszedł poza starość.
Podobnie jak na skale, na szczycie góry znajdujący się (człowiek), ujrzałby ludzi wszędzie (w dole),
Tak samo mędrzec, na wieżę Dhammy wszedłszy, z wszystkowidzącym okiem,
Bez smutku patrzy na dotkniętych smutkiem ludzi, przez narodziny i starość pokonanych."

To także jest znaczenie tego, co powiedział Błogosławiony, tak słyszałem.