Mam pytanie.
Na czym polega faza wstępna. budowania fundamentów według Ajahn Brahm?

Skupić się na "Tu i teraz" osiągnięciu spokoju w głowie, czucia zachowania twojego ciała. Nauczenie skupienie uwagi na opuszczaniu myślenia ? ?

Co z oddechem?? uspokoić go. Jestem po "doświadczeniach euforii" po skupieniu się na oddechu lecz chciałbym zbudować ten fundament/

Dzięki za odpowiedź,

Nie powinienem odpowiadać na to pytanie, bo praktyka jaką proponuje Ajahn Brahm, jest dla mnie niejasna. Nie chcę jednak, żebyś został całkiem bez odpowiedzi, więc jeśli nikt Ci jej nie udzieli, spróbuję coś tam podpowiedzieć w niedzielę. Wcześniej po prostu nie mam kiedy zrobić tego choćby w odrobinę przyzwoity sposób.

Pozdrawiam. :)

Ja czytałem ten tekst kilka razy i za każdym razem moje zrozumienie jest większe. Z jednej strony nie sądzę by ktoś mógł lepiej to wytłumaczyc niż Ajahn w tym tekscie i kolejnym (czyli "Jhany") , a drugiej strony nasze zrozumienie będzie większe jesli będziemy praktykować- przede wszystkim.

Wyższe piętra to piti, błogość medytacyjna i jhany czyli stany w których osiągamy głęboki relaks i przyjemność nieporównywalną z niczym czego doświadczamy w normalnym zyciu*. Żeby te stany utrzymywały się długo i były stabilne to trzeba zbudowac fundament. Fundament to twoja umiejętność pozostania z oddechem przez długi czas (kilkaset oddechów podczas których nie rozpraszają cię mysli o przyszłości i przyszłości).

Jhany wyzwalają wglądy, to nie jest tak że ta przyjemność jest ostatecznym celem. Celem jest zdobycie wiedzy odnośnie cierpienia, tego co wywołuje cierpienie ; wiedza o tym co jest zręczne i korzystne.

A dla mnie fundamentem jest nauczenie się wyciszenia, wsłuchanie w siebie w dźwięk ciszy. Zauważenie co pokazuje nam ciało. A na końcu jak to wszystko przerobimy to skupienie się na wdechu i wydechu.

:)

Wyciszenia można się nauczyć- pewnie tak, ale to jest także efekt praktyki.
Zauważenie co nam pokazuje ciało- to świadomość i uważność. Skupienie na wdechu i wydechu to koncentracja + uważność. Buddyzm rozbija te określenia na czynniki pierwsze; opisuje je bardzo precyzyjnie. Przykładowo świadomość i uważność to nie jest to samo, ja na początku myliłem te dwa pojęcia.

Miałem milczeć, ale dorzucę swoje 3 grosze:
ignorowałem podstawy, Szlachetną Ośmioraką Ścieżkę. Myślałem że mogę wszystko. Przeliczyłem się.
W 2011r. doświadczyłem niesamowitej euforii i zobaczenia świata tak jakby bez "filtru umysłu". Niestety niedługo potem popadłem w depresję, z której wyszedłem w 2014r. (dzięki medytacji, choć czy aby na pewno?), by ponownie przeholować i trafić do szpitala psychiatrycznego na ok. 38 dni. Jak do tego doszło? Uznałem iż przeze mnie utrzymywane jest to całe "bagno" i nie może dojść do kolejnej wojny światowej która doprowadziłaby do ostatecznej konfrontacji "dobrego zachodu" ze "złym wschodem". Siedziałem na belce w stodole z założoną pętlą na szyi. Byłem gotów popełnić samobójstwo. Na szczęście tego nie zrobiłem, po chwili przyszedł ojciec i podjąłem inną decyzję - że muszę poprosić innych o pomoc, że czas trafić do szpitala psychiatrycznego.
"Choroba" jest w remisji, biorę leki na psychikę. Lekarz stwierdził że mogę medytować, ale nie jestem w stanie przewidzieć kiedy znowu sobie coś ubzduram i będę chciał się zabić. Nie wiem nawet czy powinienem studiować dharmę, bo myślę że mógłbym ją źle zinterpretować i skończyć ze sobą.
Tak więc Robs zastanów się czy jesteś dobrze przygotowany do medytacji, byś nie popełnił błędów, które ja popełniłem.
Patrzę co napisałem w wątku "o oddychaniu" i po prostu kiwam głową. Zamiast wyznać prawdę, to "przesłodziłem" niewygodne fakty z mojego życia.
Pozdrawiam

Dzięki Łukasz za odpowiedź dała mi najwięcej do myślenia. Chciałem medytacją zapomnieć o swoim bólu i w zasadzie znów uciekać. Zacznę od Czterech szlachetnych prawd i dalej od Ścieżki ośmiorniczki:)