Czy doświadczający śunjaty poprzez słuch doświadcza pełną rzeczywistość śunjaty? Na pewno doświadczając śunjaty poprzez słuch i poprzez wzrok doświadcza się tego samego sposobu przejawiania się rzeczywistości. Jednak czy śunjata jest rzeczywistością czy jest sposobem przejawiania się? Jeśli śunjata jest sposobem przejawiania się, to niezależnie od zmysłu, którym jest doświadczana, zawsze jest taka sama i ujawnia całą pełnię swojej natury. Jeśli natomiast jest rzeczywistością, to doświadczana poprzez słuch ujawnia tylko część swojej struktury, tę związaną z dźwiękiem. Jeśli jest doświadczana poprzez wzrok to ujawnia tę część swojej struktury, która związana jest z obrazem. Analogicznie z innymi zmysłami – z dotykiem, smakiem, węchem itd. Jeśli śunjata jest rzeczywistością wówczas na jej pełną naturę składają się cząstkowe cechy generowane przez wszystkie zmysły. Czy zatem śunjata doświadczana przez człowieka jest rzeczywistością pełną i skończoną? Czy też przejawia się wyłącznie w części dostępnej ludzkim zmysłom, będąc tak naprawdę transcendentną i niczym rzeczywistość noumenów w całości niepoznawalną?

Pustka doświadczana wzrokiem i doświadczana słuchem posiada ten sam Jeden Smak. Jest tym samym. Chociaż doświadczana przez różne zmysły posiada tę samą esencję. Pustka, którą wywołują dźwięki jest taka
sama jak Pustka którą wywołują bodźce wzrokowe. Esencja ta nie ma nic wspólnego z wrażeniami, które w rzeczywistości konwencjonalnej tworzą dźwięki i obrazy. W pewnym przybliżeniu można przyjąć, że jest jakby ich wspólną podstawą. Jednakże podstawą, na którą paradoksalnie, nie mają one żadnego wpływu. Choć ją tworzą nie wpływają na nią. To pewnego rodzaju osobliwość. Gdyż same są również puste. Istnieją fizycznie w Pustce lecz nie niosą ze sobą znaczeń. Wywołują smak Pustki, ale go nie konstytuują na swój sposób. Dlatego Pustka wywołana dźwiękiem i obrazem posiada niezróżnicowany ten sam smak. Ten sam zapach.