Film opowiadający o medytacji więźniów w polskich zakładach karnych. Film jest realizacją projektu „Więzienie jako źródło kultury". I to nie w znaczeniu, że więźniowie tworzą rękodzieło, czy malują. Tylko dlatego, że więzienie jako skupisko ludzkie, podobnie jak szpital, szkoła, uniwersytet, urząd, przedsiębiorstwo, dom… ma potencję twórczą. Bo są tam ludzie, którzy myślą, działają, pracują, robią wszystko to samo, co gdzie indziej ma miejsce.

Inspiracją do stworzenia tego filmu były dźwięki towarzyszące medytacji buddyjskiej odbywającej się w więzieniu na ul. Kleczkowskiej we Wrocławiu.

Chcemy zmienić myślenie na temat ludzi uwięzionych z akcentem na ludzi. Jest wiele działań na ich rzecz, ale są one prowadzone z pozycji tych, którzy czują się lepiej wyposażeni, właściwie realizujący swoje człowieczeństwo. Taka postawa utrwala podział na lepszych i gorszych. Nie ma w tym szacunku, a jeżeli jest to tylko w sferze deklaracji, jest to raczej metoda oddziaływania aniżeli wyraz poczucia bycia jednym, gdy przecież wszyscy posiadamy Naturę Buddy. I dlatego powstał film „Dźwięki ciszy"