Deva-dūta

Niebiańscy Posłańcy, jest symbolicznym określeniem na starość, chorobę i śmierć, ponieważ te trzy rzeczy przypominają człowiekowi o jego przyszłości i podrywają go do szczerego wysiłku. W A. III, 35, jest powiedziane:

"O człowieku, czy nigdy nie widziałeś na świecie mężczyzny lub kobiety w wieku osiemdziesięciu, dziewięćdziesięciu lub stu lat, kruchego, zgarbionego niczym łamany dach, zgiętego, wspartego na kulach, o chwiejnym kroku, słabego, młodość dawno uleciała, o połamanych zębach, o siwych i rzadkich włosach, lub łysego, pomarszczonego, o kończynach pokrytych plamami? I czy nigdy nie pomyślałeś, że ty także podlegasz starzeniu i nie możesz przed nim uciec?

Czy nigdy nie widziałeś na świecie mężczyzny lub kobiety, chorych, dręczonych, ciężko chorych i przewracających się we własnych nieczystościach, unoszonych przez pewnych ludzi i układanych przez innych? I czy nigdy nie pomyślałeś, że ty także podlegasz chorobie, której ty także nie możesz uciec?

"Czy nigdy nie widziałeś na świecie zwłok mężczyzny czy kobiety, jeden, dwa lub trzy dni po śmierci, opuchniętych, niebiesko czarnych i pełnych rozkładu? I czy nigdy nie pomyślałeś, że ty także podlegasz śmierci, której nie możesz uciec?" Patrz M. 130.

POWRÓT