Dāna
Ofiarowanie, Szczodrość, Jałmużna. "Ten, który ofiarowuje jałmużnę ustanawia cztery błogosławieństwa: pomaga długiemu życiu, dobremu wyglądowi, szczęściu i sile. Dlatego też długie życie, dobry wygląd, szczęście i siła będą jego udziałem pośród niebiańskich istot lub pośród ludzi" (A. IV, 57).
"Pięć błogosławieństw gromadzi ofiarujący jałmużnę: względy wielu, szlachetne towarzystwo, dobre imię, pewność siebie i niebiańskie odrodzenie." (patrz A. V, 34) Siedem kolejnych błogosławieństw jest podawanych w A. VII, 54.
Szczodrość a szczególnie ofiarowanie szat, pożywienia itp. dla Mnichów jest cenione wysoko we wszystkich Buddyjskich krajach Azji Południowej jako podstawa cnoty i środek służący stłumieniu wrodzonej ludzkiej chciwości i egoizmu.
Podobnie jednak jak w przypadku innych dobrych i złych działań w ofiarowaniu, naprawdę liczy się szlachetny zamiar i wola a nie tylko czyn.
Ofiarowanie lub szczodrość (dāna) stanowi pierwszy rodzaj przynoszących zasługę działań. Dwoma innymi są moralność (sīla) oraz rozwój umysłu (bhāvanā), patrz puñña-kiriya-vatthu. Szczodrość (cāga) tworzy jedną z 10 rozmyślań (anussati) a ofiarowanie jedną z 10 doskonałości (patrz pāramī).