Anussati

Rozmyślanie, medytacja, kontemplacja. Sześć Rozmyślań często opisywanych w Suttach (np. A.VI,10,25, D.33) to: (1) Kontemplacja Buddhy, (2) jego Doktryny, (3) społeczności jego szlachetnych uczniów, (4) moralności, (5) szczodrości, (6) niebiańskich istot (buddhānussati, dhammānussati, sam.ghānussati, sīlānussati, cāgānussati, devatānussati).

(1) "Szlachetny uczeń Mahānāma rozmyśla w następujący sposób: Istotnie ten Błogosławiony jest Święty, doskonale samo-przebudzony, o doskonałej mądrości i postępowaniu, o szcześliwym przeznaczeniu, znawca światów, nieprześcigniony przewodnik gotowych do nauk ludzi, nauczyciel niebiańskich istot i ludzi, Buddha, Błogosławiony.”

(2) “Dobrze wygłoszone przez Błogosławionego jest Prawo (Dhamma), bezpośrednio widoczne, o natychmiastowym owocu, służące poznaniu, prowadzące do Nibbāny, do poznania przez mądrych samodzielnie dla samych siebie.”

(3) Dobre jest postępowanie Wspólnoty (Sam.gha) uczniów Błogosławionego, o prawym postępowaniu, żyjących na właściwej ścieżce, pełniących swoje obowiązki, to znaczy: czterech par ludzi lub ośmiu osób (patrz ariya-puggala). Ta Wspólnota ucznów Błogosławionego jest godna ofiarowań, godna gościnności, godna podarunków, godna szacunku oddawanego ze wzniesionymi dłońmi, niezrównane pole dla przynoszących zasługę czynów.”

(4) "Szlachetny uczeń następnie rozmyśla nad własną Moralnością (sīla), która jest niezaburzona, nienaruszona, nieskalana, niesplamiona, wspierająca wyzwolenie, chwalona przez mądrych, niezależna (od pożądania czy opini), prowadząca do skupienia.”

(5) Szlachetny uczeń rozmyśla nad własną Szczodrością (cāga) w następujący sposób: “'Prawdziwie jestem błogosławiony, wielce jestem błogosławiony pośród istot splamionych nieczystością skąpstwa. Żyję z sercem wolnym od skąpstwa, hojny, szczodry, czerpiący radość z dawania, gotowy oddać wszystko, o co zostanę poproszony, chętnie ofiarujący i dzielący sie z innymi.”

(6) "Następnie szlachetny uczeń rozmyśla o Niebiańskich Istotach (devatā): Istnieją niebiańskie istoty w orszaku Czterech Wielkich Królów, niebiańskie istoty Świata Trzydziestu Trzech, Yāmadevy … oraz inne niebiańskie istoty (patrz deva). Taka wiara, taka moralność, taka wiedza, taka szczodrość, taki wgląd, jaką posiadają te niebiańskie istoty, które po odejściu stąd odradzają się w tamtych światach - te cechy są także obecne we mnie." (A. III.70, VI.10, XI.12)

"Gdy szlachetny uczeń rozmyśla o Doskonałym … w tym czasie jego umysł nie jest opanowany przez chciwość, gniew, ani przez złudzenia. W tym czasie jego umysł jest całkowicie prawy dzięki Doskonałemu … Wraz z prawym umysłem szlachetny uczeń osiąga zrozumienie sensu, zrozumienie prawa, osiąga radość poprzez prawo. W kimś, kto jest radosny powstaje zachwyt. Z sercem w stanie zachwytu cała istota staje się uspokojona. Uspokojony w swojej istocie odczuwa radość. A umysł radosnej osoby staje się niewzruszony. O takim szlachetnym uczniu mówi się, że kroczy on właściwą ścieżką pośród błądzących, pozostaje wolny od cierpienia pośród cierpiących. W taki sposób, po dojściu do strumienia prawa, rozwija on rozmyślanie o Oświeconym…." (A. VI, 10).

W A.I,21 (PTS: I,xvi) i A.I,27 (PTS: xx. 2) dodane są kolejne cztery Rozmyślania: Uważność Śmierci (maran.ānussati), Ciała (kāya-gatā-sati), Oddechu (ānāpāna-sati) i Kontemplacja Spokoju (upasamānussati).

Sześć pierwszych rozmyślań są w pełni wyjaśnione w Vis.M.VII a kolejne cztery w Vis.M.VIII.

POWRÓT