POWRÓT DO SŁOWNIKA
Pierwszy z dwóch nauczycieli do którego dołączył Gotama po porzuceniu świeckiego życia, drugim był Uddaka Rāmaputta. W Milindapañha, Āḷāra wspominany jest jako czwarty nauczyciel. Komentarze do Therīgāthā, mówią zaś że najpierw udał się do jego ojca - Bhaggavy. Mahāvastu oraz Lalita Vistaraya, mówią o tym całkiem inaczej.

W Ariyapariyesāna Sutta Buddha opisuje swój pobyt u Āḷāry. Gotama szybko opanował jego nauki i był w stanie recytować je z pamięci; chcąc sprawdzić czy Āḷāra nie tylko znał doktrynę ale również ją zrealizował, spytał się go o nią. Wtedy Āḷāra wyjawił mu podstawę nicości (Ākiñcaññāyatana), a Gotama wzbudzając w sobie energię oraz koncentrację większą niż Āḷāra, uczynił siebie mistrzem tego stanu. Āḷāra rozpoznał wybitność swojego ucznia i uczynił go równym sobie, jednak Gotama, nie czując spełnienia swojego zadania odszedł od niego. Kiedy po 6 letniej praktyce wyrzeczeń Buddha osiągnął Przebudzenie i wysłuchał prośby Sahampati aby nauczać Dhammy, pierwsze o kim pomyślał, aby usłyszał jego nauczanie, jako najbardziej odpowiedniego, był Āḷāra. Jednakże Āḷāra zmarł 7 dni wcześniej.
Kanon wspomina niewiele więcej o Āḷārze. Mahāparinibbāna Sutta wspomina uczniów Āḷāry, Malla i Pukkusa, którzy po usłyszeniu mowy Buddhy przyjęli u niego schronienie. Pukkusa opisał Buddzie Āḷārę jako tego, który praktykował wielkie skupienie. Pewnego razu Āḷāra siedział na otwartym powietrzu i nie słyszał ani nie widział pięciuset przejeżdżających wozów, mimo że był czujny i świadomy.
Jak wspomniano wyżej, celem praktyki Āḷāry było osiągnięcie stanu Akiñcaññayatana, podstawy nicości. Obecnie wydaje się być niemożliwym stwierdzić czy ten stan podparty był prawdziwą wiedzą. Asvaghosa w swoim poemacie Buddhacarita, zwięźle omawia filozofię Ārādy czy Āḷāry. Ma ona pewne podobieństwo - jednak niewielkie - do filozofii Sāṅkhyi, jednak w nauczaniu Āḷāry brakuje pewnych najważniejszych cech systemu Sāṅkhya. W odpowiedzi na pytanie Gotamy dotyczące religijnego życia oraz ostatecznego wyzwolenia, Āḷāra opisuje system rozwoju duchowego identycznego do tego który praktykują bhikkhowie, jednak poza ostatnim osiągnięciem. Mnich osiąga 4 [materialne] jhāny, a następnie kolejno podstawę nieskończoności przestrzeni, nieskończoności świadomości oraz nicości. Te trzy ostatnie poziomy opisywane są jako trzy pierwsze z czterech niematerialnych stanów [arūpa]. Według Buddhaghosy, Bharandu Kālāma był uczniem Āḷāry w tym samym czasie co Gotama i dlatego też opisywany jest on jako purāṇa-sabrahmacārī Buddhy. Dalej Buddhaghosa wspomina, że w nazwie Āḷāra Kālāma, Āḷāra było jego nazwiskiem. Był tak również nazywany ponieważ był „wysoki i opalony” (dīgha-piṅgala).
Poleć nas i podziel się tym artykułem z innymi:
POWRÓT DO SŁOWNIKA

Chcąc wykorzystać część lub całość tego dzieła, należy używać licencji GFDL:
Udziela się zgody na kopiowanie, dystrybucję lub/i modyfikację tego tekstu na warunkach licencji GNU Free Documentation License w wersji 1.3 lub nowszej, opublikowanej przez Free Software Foundation.

Można także użyć następującej licencji Creative Commons:
Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Na tych samych warunkach 3.0

POMÓŻ FUNDACJI "THERAVADA"
(KRS: 0000464215, NIP: 5223006901, Regon: 146715622)
KONTO BANKOWE: 89 2030 0045 1110 0000 0270 1020
Oryginał można znaleźć na tej stronie: http://www.aimwell.org/DPPN/
Źródło: The Pali Text Society, London
Tłumaczenie: Lukas Roznawski