POWRÓT DO SŁOWNIKA
Rozbójnik, który został nawrócony przez Buddę w dwudziestym roku jego posługi, i który później stał się arahantem. Jego historia pojawia się zarówno w Majjhima Cy., 743ff., jak w Thag. Cy., ii.57ff. Obie relacje różnią się pewnymi detalami. Sumując obie wersje otrzymuje się taką oto opowieść:
Angulimala był synem bramina Bhaggava, kapelana króla Kosala. Jego matką była Mantānī. Urodził się pod konstelacją złodziei, a w noc jego narodzin wszystkie zbroje w mieście zajaśniały, włączając w to zbroję królewską. Ponieważ ten omen nikogo nie skrzywdził, dziecię zostało nazwane Ahimsaka. Thag. Cy. mówi, że było ono najpierw nazwane Himsaka, a następnie Ahimsaka. Patrz także Ps. Brethrena, 323, n.3.
W Takkasilā (pali) (ang.: Taxila; skr.: Takṣaśilā, pali: Takkasilā) stał się prymusem w domu swego nauczyciela, jednak jego zazdrośni koledzy zatruli umysł nauczycielowi. Ten pod ich wpływem zażądał od Angulimali - jako Guru-Dakshiny (honorarium) - tysiąca ludzkich palców prawej ręki. Z tego powodu Ahimsaka napadał na podróżnych w lesie Jālinī w Kosala i zabijał ich, a następnie odcinał każdemu jeden palec. Z pozyskanych w ten sposób kości palców robił naszyjnik, który wisiał na jego szyi, co dało początek imieniu Angulimāla.
W efekcie jego czynów pustoszały całe wioski, a król wysłał oddział ludzi, aby ujęli bandytę, którego imienia nikt nie znał. Matka Angulimāli, domyślając się prawdy, udała się, by ostrzec syna. Wtedy brakowało mu już tylko jednego palca i widząc swoją matkę zamierzał ją zabić, lecz Budda spostrzegłszy jego uppanissaya (dogodne podstawy do wyzwolenia, pobudkę, skłonność powstałą w oparciu o nawyk stworzony w przeszłości), poszedł osobiście do lasu, przemierzając trzydzieści yojanów (DA.i.240; J. iv.180) i stanął Angulimāli na drodze do zabicia matki. Angulimāla został nawrócony mocą Buddy i otrzymał "ehi bhikkhu pabbajjā" (Thag.868-70), czyli wyświęcenie na mnicha poprzez deklarację Buddhy. mimo iż ludzie nadal pragnęli śmierci bandyty składając skargi w pałacu królewskim.
Później Budda przedstawił go królowi Pasenadi, kiedy ten przybył do Jetavana. Zachwycony król Pasenadi zaoferował dostarczyć mnichowi wszelkie przybory. Angulimāla nie przyjął oferty króla, tylko zdecydował się na zastosowanie dhutang.
Kiedy poszedł do Sāvatthi prosić o jałmużnę i został zaatakowany przez tłum, zniósł ich gniew jako pokutę za wcześniejsze złe uczynki, dzięki upomnieniu Buddy.
Według Dhammapadatthakatha (iii.169) dowiadujemy się, że zmarł krótko po dołączeniu do zakonu mnichów buddyjskich. Jest także historia o tym, jak uśmierzył bóle porodowe pewnej kobiety poprzez "Czyn Prawdy" (ang. "Truth Act"; pali: saccakiriyā; skr.: satyakriyā) (rytualna deklaracja jakiegoś faktu o takiej głębi, że posiada moc przekroczenia naturalnych praw)[2]. Słowa, których użył w tym saccakiriyā (yato aham sabbaññutabuddhassa ariyassa ariyāya jātiyā jāto) zostały uznane za paritta (pali: Paritta; skr.: Paritrana; sinhala: Pirit; pol.: ochrona)[3], czyli wersy oddalające wszystkie niebezpieczeństwa i stały się Angulimāla Paritta, zaś woda, która obmyła kamień, na którym siedział Angulimala w domu owej kobiety, została uznana za panaceum (M.ii.103-4; MA.747f).
W Angulimāla Sutta, Pasenādi nazywa go Gagga Mantānīputta. Ojciec Angulimali nazywał się Gagga. Ta historia najwyraźniej należy do popularnych i pojawia się także w Avadāna Sataka (nr. 27).
W Asadisadānie króla Kosali, nad Angulimālą niósł parasol nieokiełznany słoń. Żaden inny nie był dostępny. Jednakże pozostawał całkowicie spokojny, co dowiodło mocy Angulimāli (DhA.iii.185; also DA.ii.654).
Nawrócenie Angulimāli często odnoszone jest do najbardziej współczujących i cudownych czynów Buddy, np. tych z Sutasoma Jātaka (J.v.456f.; see also J. iv.180; SnA.ii.440; DhA.i.124). Historia Angulimāli jest tu odnoszona do historii człowieka, którego dobra karma wzrosła i zniszczyła wcześniejszą złą karmę (AA.i.369).
Z jego powodu ustanowiono prawo, aby nie wyświęcać złapanego bandyty (Vin.i.74). Jeżeli chodzi o utożsamianie go z Kalmāsapādą - patrz J.P.T.S., 1909, pp. 240ff.
POWRÓT DO SŁOWNIKA
Chcąc wykorzystać część lub całość tego dzieła, należy używać licencji GFDL:
Udziela się zgody na kopiowanie, dystrybucję lub/i modyfikację tego tekstu na warunkach licencji GNU Free Documentation License w wersji 1.2 lub nowszej, opublikowanej przez Free Software Foundation.
Można także użyć następującej licencji Creative Commons:
Uznaniem autorstwa może być przypis wskazujący na adres strony internetowej odwołujący się do tego dzieła.